Met Azur et Asmar stond de eerste animatiefilm van het Filmfestival op het programma. Enfin, voor ons dan toch. Dat de film Nederlands gesproken was betekende al een eerste minpuntje maar we besloten hem dan toch een kans te geven.

Helaas. Op technisch vlak is dit heel ver onder het niveau van wat de dag van vandaag technisch mogelijk is. Al van bij de aanvangsscène kunnen we ons ergeren aan de computer-uitstraling die de film heeft. De kleren van de personages vertonen perfecte bogen en al even scherp afgesneden hoeken. De gezichten, de ogen, de rondingen van het lichaam, het is heel kunstmatig allemaal, koud ook, het heeft geen uitstraling. Het verhaal moet de film toegankelijk maken voor een jonger publiek dan de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen in de zaal.

Azur et Asmar (de één blank, de ander is te oordelen aan zijn huidskleur duidelijk van andere oorsprong) worden opgevoed door Jenane. Zij is de moeder van Asmar maar ontfermt zich in opdracht van de kasteelheer ook over Azur. De twee kunnen het door hun gemeenschappelijke opvoeding soms goed vinden met elkaar maar kunnen het ook niet nalaten flink ruzie met elkaar te maken. Vanaf het ogenblik dat Azur een zekere leeftijd heeft bereikt mag hij niet langer bij zijn 'voedster' slapen. Stilaan wil men hem voorbereiden op het leven dat de zoon van een kasteelheer waardig is. Met aandacht voor de nodige elegantie bijvoorbeeld. Vanaf dat ogenblik wordt de 'voedster' samen met haar zoon prompt buitengezet en zelfs niet bedankt voor bewezen diensten. Azur verliest op die manier contact met haar maar is vastbesloten om op zoek te gaan naar de fee van de Djinns (elfen) waar zij hem al die jaren zo vol begeestering heeft over verteld...

Gezien op het Filmfestival van Gent (2006).