Animatie, het is niet enkel voor kindertjes. Getuige dit kwartet animatiefilms dat door Twin Pics in een mooie box aan de cinefiele man en vrouw wordt gebracht. Vier films die op het eerste zicht weinig met elkaar te maken hebben, maar die als gemene deler hebben dat het gaat om animatiefilms die zich in de eerste plaats op volwassenen richten. En die zich gemakkelijkshalve in twee double bills laten samenvatten. “Persepolis” en “Waltz With Bashir” gebruiken animatie om een waargebeurd verhaal op een originele manier in beeld te brengen, de andere twee films (“Taxandria” en “Les Triplettes De Belleville”) hebben dan weer Belgische roots en laten zich ook lekker samen bekijken.

Aftrappen doen we met “Waltz With Bashir” (2008), een in animatievorm verpakte anti-oorlogsdocumentaire met meer lagen dan een lading uien op de vroegmarkt. Naast een studie over de fascinerende kronkels van het geheugen is het een reconstructie van de slachtpartijen die Libanese milities (met stilzwijgende toestemming van de Israëlische troepen) in september 1982 aanrichtten in de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila, en een aanklacht tegen de oorlog tout court. Filmmaker Ari Folman kiest voor een stijl die lijkt op een tot leven gekomen stripverhaal. Folman was in het dienst bij het Israëlisch leger tijdens de moorddadige raids en “Waltz With Bashir” is zijn manier om met zichzelf in het reine te komen, ook al omdat hij de herinneringen aan die zwarte bladzijde uit zijn leven totaal had verdrongen. De in vaak modderbruine of bloedrode tinten gedrenkte flashbackscènes waarin de Libanese oorlog en de raid op de twee vluchtelingenkampen uit de doeken worden gedaan maken van deze film een onvervalste must. De soms in abstracte, soms in hyperrealistische animatietechnieken weergegeven oorlogsgruwel leiden naar een fascinerend kijkstuk. En het gevaar dat de gruwel niet onder de huid kruipt omdat het ’maar een tekenfilm is’ wordt door Folman slim gecounterd door helemaal aan het eind over te schakelen naar echte archiefbeelden.

“Persepolis” (2007) brengt ook een stuk geschiedenis uit het Midden-Oosten, meer bepaald het levensverhaal van de Iraanse Marjane Satrapi, die in Iran opgroeide tijdens de Iraanse revolutie. De film is zowel een schets van het toenmalige regime als een grappig en ontroerend coming of age-verhaal van een vrijgevochten meisje/jonge vrouw. Satrapi schreef haar verhaal in 2000 neer in de gelijknamige en bestsellende comic strip, en het zijn die tekeningen die worden overgenomen voor deze animatieversie. Vergeleken met “Waltz With Bashir” is de tekenstijl rudimentair, maar tegelijkertijd zeer aandoenlijk (let maar op de mimiek van Marjane als nukkig en eigenwijs meisje). Een film die zowel pakkend als entertainend is, en net als Folmans film een niet te versmaden cinefiele traktatie.

De surrealistische parel “Les Triplettes De Belleville” (2003) is een Belgisch-Frans-Canadese coproductie. De Franse cineast Sylvain Chomet heeft een achtergrond als animator en dat is er aan te zien. Bijna elk beeld bulkt uit van details en fijne vondsten. Het verhaal gaat over Champion, een Franse jongeman die ervan droomt om een wielergod te worden en door zijn grootmoeder wordt klaargestoomd voor de Ronde van Frankrijk. Na een bijna dialoogloze aftrap, verkast het verhaal naar Amerika waar Champion wordt ontvoerd door louche maffiatypes en waarin hij kennismaakt met de Belleville drieling, bejaarde dames die in hun jonge jaren een gesmaakte vaudevilleact hadden. Een film die zich moeilijk in een hokje laat duwen en net daarom bij elke visie weer meer en andere details prijsgeeft. Een mooie groeier, deze prent, die destijds zelfs twee oscarnominaties wist te veroveren: een voor beste animatiefilm een een voor het beste lied “Belleville Rendez-Vous”.

Afsluiten gebeurt met de meest experimentele film uit het rijtje: Raoul Servais’ “Taxandria” (1994). Geen volbloed animatiefilm, maar een combinatie tussen tekenfilm en live actionfilm. Het bizarre sprookjesverhaal gaat over de kleine Jan die aan zee kennismaakt met vuurtorenwachter Karel (Armin Mueller-Stahl), die hem meeneemt naar de wonderlijke wereld van Taxandria, een totalitaire staat waar alles draait rond het Eeuwige Heden. Zowel techniek, vooruitgang als afbeeldingen, foto’s en tijd zijn er verboden. Servais filmde zijn acteurs voor deze kafkaïaanse spielerei in een volledig geanimeerde achtergrond, die gemodelleerd is naar het werk van de schilder Delvaux. Een ambitieus project waarin de techniciteit ietwat primeert op de nobele kunst van het passioneel verhalen vertellen (het is allemaal nogal een beetje koud in het hart), maar toch blijft dit een parel van de (nationale) animatiekunst.

Elke schijfje bevat ook informatieve extra’s zoals een making of, verwijderde scènes, … Een toevoeging waardoor dit kwartet een uitstekende koop is voor liefhebbers van cinefiele animatieprenten. Een collectie die in geen enkele dvd-collectie uit de toon valt.