De vergelijkingen met Jaws liggen voor het rapen in deze bewust na-apende creature feature, maar laat dat je alvast niet tegenhouden om met volle teugen van Alligator te genieten. Ook hier gaan een politieagent, een jager en een wetenschapper achter het titelbeest aan, alleen is het deze keer geen witte haai op volle zee, maar een uit de kluiten gewassen alligator die zich schuilhoudt in de riolering van Chicago.

Hoe het dier er komt? Simpel, het werd als babybeestje door een toilet gespoeld door de vader die het huisdier van zijn dochter beu was. En hoe het komt dat het zo groot is? Omdat een paar malafide wetenschappers experimenteren met groeihormonen en de kadavers van hun proefdieren daarna in de riolering dumpen waar ze alras een effect hebben op het metabolisme van het hongerige reptiel. Aan politieagent Robert Forster de taak om het roofdier onschadelijk te maken, en dat doet hij samen met herpetologe Robin Riker en – even toch – met grote blanke jager Henry Silva.

Toen Lewis Teague het scenario van Frank Ray Perilli kreeg voorgeschoteld, zag hij er meteen potentieel in voor een horrorprent waarin vooral de humor kon primeren. Hij vond het originele script echter maar niks, en vroeg aan de producent toestemming om het scenario te mogen herschrijven. Hij klopte daarvoor aan bij John Sayles, met wie hij eerder had samengewerkt voor The Lady in Red. Sayles bleek de juiste man op de juiste plaats, in het kielzog van zijn scripts voor Piranha en Battle Beyond the Stars voor Roger Corman en voorafgaand aan dat van The Howling. De meeste van die scripts schreef Sayles trouwens om met de opbrengst ervan eigen persoonlijke projecten als Return of the Secaucus Seven gefinancierd te krijgen.

Teague regisseert als een rasechte Larry Cohen-kloon, en weet daarbij meer dan eens op de juiste B-knoppen te duwen. Het tempo ligt ontzettend hoog, de personages zijn breder dan breed en de ‘levensechte’ actietaferelen zijn bij tijd en wijlen hilarisch over de top. Voor sommige scènes filmde Teague met een echte alligator op een miniatuurset, al werd voor het gros van van de titeldierscènes een animatronisch exemplaar gebruikt, dat meer niet dan wel functioneerde tijdens de opnames. Nog een vergelijking met Jaws zowaar.