Er is een tijd geweest dat alles kon. Ook op seksueel vlak. Er was een tijd dat er geen HIV was. Geen Aids. Niemand had er ooit van gehoord.
Voor Ron Woodroof (Matthew McConaughey) gaat dit niet allemaal op. Want wanneer hij op een dag in het ziekenhuis belandt is de diagnose van Dr. Sevard snoeihard. HIV Positief.
HIV Positief. Ron is hetero, de vermelde geslachtsziekte is volgens hem voor homo's dus de conclusie van de arts moet wel een vergissing zijn.
En echt ziek voelt Ron zich ook al niet. En dus gaat hij op zoek naar antwoorden op zijn vragen. Toen nog op microfilm, waar je doorzichtige kaartjes onder een lens kon leggen van een grote donkerkleurige machine en de informatie waar je naar op zoek was kon lezen door in het zwarte bakje te staren.
Homo. Negatief. Druggebruik. Negatief. Onveilige seksuele contacten. Positief. Rons activiteitenrapport op vlak van seks flitst in zijn gedachten voorbij in een fractie van een seconde. Onveilige seksuele contacten. Positief. HIV. Positief.

Ron besluit om zich niet neer te leggen bij de voorspelling van het medische personeel dat hij nog maar dertig dagen te leven heeft. Zoals ieder mens wil Ron leven. Overleven. En gaat hij op zoek naar medicijnen, want het onderzoek naar deze seksueel overdraagbare aandoening staat nog in de kinderschoenen. Farmaceutische bedrijven doen hun best om een oplossing te bieden voor dit nieuwe gezondheidsprobleem maar denken ook - en misschien zelfs vooral - aan hun bankrekening. Dit is de tijd waar patiënten het moeten doen met foldertjes. Met praatgroepen. Met de wetenschap dat de hoeveelheid T-cellen een belangrijk gegeven is in het verder verloop van hun ziekte en AZT een eerste mogelijkheid is voor herstel. Of een kansje om de voorspelde datum van overlijden uit te stellen. Wie ten dode opgeschreven is heeft niets te verliezen en van AZT gaat het voor Ron over DDC naar T-pepdrine. Er is niets wat Ron in de weg staat om op zoek te gaan naar de oplossing, een kans op genezing en zelfs het opstarten van een eigen klandestiene praktijk waarin HIV-patiënten tegen betaling zoveel medicijnen als nodig krijgen behoort tot de mogelijkheden.

Dallas Buyers Club is een film die een tijdlang onder de radar vloog. Onder de radar van de filmopbrengsten en de kijkcijfers. Astronomische bedragen aan recettes waren er niet in de States en (bijgevolg) ook niet in België. Daar bracht de Oscar-uitreiking spijtig genoeg maar een beperkte verandering in dus zetten wij bij Filmfreak alles op de DVD- en Blu-Ray release want dit Dallas Buyers Club is toch wel sterke cinema.
De nagenoeg onherkenbare Jared Leto (als Rayon) en Matthew McConaughey (die overigens al een sterke indruk maakte in het begin van The Wolf of Wall Street) kregen dit jaar oververdiend het felbegeerde beeldje en een derde onderscheiding voor de make-up bracht het totaal Academy Awards voor Dallas Buyers Club zelfs op drie stuks. McConaughey is natuurlijk de trekpleister van de film. Al van in het begin van de film is duidelijk dat de acteur voor hij aan zijn eerste 'draaidag' kon beginnen al flink wat lichaamsgewicht moest wegwerken (naar verluidt ging er zelfs meer dan 22 kg af), wou hij op een overtuigende manier de rol neerzetten van Ron die positief wordt getest op HIV.

Dallas Buyers Club is geen film die zich beperkt tot het opvoeren van een patiënt die geconfronteerd wordt met de diagnose van HIV/Aids en na een zekere tijd sterft aan de ongeneeslijke ziekte, de film gaat veel breder dan dat. De film is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal en besteedt bijzonder veel aandacht aan het gevecht met de autoriteiten die het wettelijke aspect van al wat medicatie betreft als belangrijkste bekommernis had, de 'Federal Drug Administration'. Die houdt natuurlijk verband met de strijd om in leven te blijven en is in de film (veel) belangrijker dan het gegeven dat iemand lijdt aan een ongeneeslijke ziekte en hoe hij daar mee omgaat.
Het is voor de kijker geen probleem om zich te verplaatsen in de tijdsgeest van toen want aan alles werd gedacht : geen internet, in de plaats daarvan hard copies van medische tijdschriften, McConaughey met een bril met pilootglazen,...

Regisseur Jean-Marc Vallée trapt bijna in de Hollywood-valkuil van het obligate, goedkope sentiment wanneer McConaughey in de film toenadering zoekt tot Jennifer Garner maar gelukkig wordt geen parallel verhaaltje aan gebreid wat zijn gevolgen had gehad voor de uiteindelijke eindscore. Dallas Buyers Club wil eerder een weergave zijn van de gebeurtenissen van toen dan een zwaar geladen drama dat inspeelt op de emoties van de kijker. Een keuze van de filmmaker die wij respecteren alhoewel wij het liever anders hadden gezien.

Op de Blu-Ray staan drie blokjes extra's. Naast interviews met de drie belangrijkste namen uit de cast (Leto, McConaughey en Garner) en de regisseur kan je een drietal verwijderde scènes bekijken en gunt men je een blik achter de schermen in drie brokjes 'behind the scenes footage'. De interviews zijn inhoudelijk vrij beperkt veel meer dan de voorstelling van hun personage, de toelichting hoe men zich heeft voorbereid op de rol en wat de acteur/actrice in kwestie er in aansprak zit er niet in. Alles niet ondertiteld.