Haar vader was een zeekapitein, als kind kreeg Ruth Gordon niet onmiddellijk voet aan de grond op Broadway en was ze enkel te zien als figurante of in heel klein rolletjes in stille films, opgenomen in Fort Lee in de omgeving van de Hudson-rivier.

Haar studies aan de New York Academy of Dramatic Arts werden bruusk beëindigd wanneer men haar al vrij snel vertelde dat ze gewoon eh…. "geen talent" had (!). Maar Ruth Gordon bleef  vastberaden om het als actrice te gaan maken. Haar toneeldebuut in 1915 in het stuk Peter Pan werd positief onthaald en ook in de jaren ’30 was ze te zien op Broadway en als gastactrice in het Old Vic in Londen.

Haar rol in Seventeen van Booth Tarkington werd niet echt gesmaakt wat op een nogal bitse manier werd neergeschreven in de New York Herald Tribune. Maar nog gaf Gordon niet op, haar rol in Ethan Frome (1936) en A Doll’s House waren dan weer wél goed (genoeg) waardoor ze op vlak van toneel een graag gezien actrice werd.

Begin de jaren ’40 probeerde ze het nog eens op filmvlak: ze was te zien als Mary Todd Lincoln in Abe Lincoln in Illinois van John Cromwell maar de filmrollen bleven beperkt. In deze periode schreef ze wel scenario’s, soms met Garson Kanin, haar tweede echtgenoot waar ze in 1942 mee trouwde. Zo vloeide het scenario voor A Double Life van George Cukor uit hun pen(nen). In deze periode deed ze sporadisch ook eens mee in een toneelstuk: als de eerste/originele Dolly Levi in het Broadway-stuk The Matchmaker (1954) waar later de musical Hello Dolly! zou worden op gebaseerd. Ruth Gordon schreef ook het scenario voor de verfilming van haar eigen autobiografisch stuk Years Ago waarin Jean Simmons de titelrol vertolkte.

Halfweg de jaren  ’60  won haar carrière als film-actrice aan belang alhoewel Gordon toen al een kranige zeventiger was. Geen gewone rollen nochtans: als bejaarde heks in Rosemary’s Baby bijvoorbeeld of haar verrassende verschijning (als tachtiger!) in de zwarte komedie Harold and Maude.

Zelfs toen ze de kaap van de 80 gepasseerd was bleef ze actief: ze schreef autobiografische boeken (Myself Among Others (1971), My Side (1976), Open Book (1980)) maar ook een roman: Shady Lady (1982).  En toneelstukken waar ze nog zelf een rol in vertolkte ook.