Mercedes McCambridge liep school niet aan Cambridge maar wel aan het Mundelein College.

Haar stem werd gekenmerkt door lage, vibrerende tonen en die kwam goed van pas aan het begin van haar carrière in de vorm van hoorspelen, iets wat ze overigens al deed toen ze nog op de middelbare school zat.  Ze groeide hierna niet voor niets uit tot één van de meest gevraagde en meest gerespecteerde radio-actrices van die tijd.

In de jaren ’40 trok ze naar Broadway, in 1949 was ze te zien als politiek intrigante in de film All The King’s Men, meteen ook haar langspeelfilmdebuut dat meteen bekroond werd met een Oscar/Academy Award.

Mercedes McCambridge kon in haar rol(len) heel venijnig en nijdig uit de hoek komen en dat heeft ze als tegenstandster van Joan Crawford in Johnny Guitar meer dan duidelijk gemaakt.  Ze was tot veel in staat en dat ondervond ook haar ex-radio-collega Orson Welles bij het maken van Touch of Evil waar McCambridge de rol van een rebellerende tiener speelde.  Als bijna veertigjarige…

Welles had overigens al aan haar zijde geacteerd in de Ford Theater-reeks en noemde haar ooit, en we citeren, “the world’s greatest living radio actress”.

In de jaren ’60 werd haar zoon betrokken in een ernstig ongeval wat ervoor zorgde dat ze haar carrière toch wel even on hold zette.  Of dit klopt is niet helemaal zeker ; een andere bron meldt immers dat de onderbreking in haar carrière te wijten was aan een alcoholverslaving die ze, gelukkig, finaal toch overwon.

Ze maakte haar comeback op Broadway in het stuk Who’s Afraid of Virginia Woolf ? Leuk weetje is ook dat Mercedes McCambridge verantwoordelijk was voor de stem van de duivel in The Exorcist.

Fletcher Markle, schrijver voor radio en tv maar ook occasioneel regisseur was haar tweede echtgenoot. In 1987 sloeg het (nood)lot ongenadig toe bij het paar. Hun zoon, een investeringsbankier, vermoordde zijn vrouw en twee dochters en pleegde daarna zelfmoord.

In 1960 verscheen haar autobiografie onder de titel The Two of Us.