Maximilian Schell
Maximilian Konrad Schell

Maximilian Schell
° 08-12-1930
Wenen
Oostenrijk
+ 01-02-2014
✞ Leeftijd bij overlijden: 83

winnaar
1 keer een Oscar gewonnen


Zijn vader was een toneelschrijver-dichter, zijn moeder een bekende Weense actrice. Maximilian Schell was één van de vier kinderen thuis. Stuk voor stuk kozen ze voor een carrière als acteur of actrice. Zijn oudere zus Maria Schell is de gekendste maar er was ook nog een tweeling in het gezin : Karl en Edith. De familie Schell ontvluchtte Oostenrijk na de Anschluss, de Duitse annexatie van Oostenrijk in wat toen werd omschreven als Groot-Duitsland. Men vestigde zich in Zwitserland waar Maximilian niet alleen verder opgroeide maar ook studeerde aan de universiteit van Zürich, Basel en ook Munchen. In 1952 zette hij de stap naar het toneel, drie jaar later volgde zijn filmdebuut. Zijn Hollywood-debuut maakte de acteur in The Young Lions en nam zo zijn aanvankelijke rol van Duitse officier in het Broadway-stuk Interlock terug op.

Zijn rol als Duitse advocaat in Judgment at Nuremberg leverde hem een Oscar op. In normale omstandigheden moet het winnen van de hoogste onderscheiding in filmland een serieuze boost geven aan je carrière maar dat liep met Maximilian Schell aanvankelijk anders. Wat volgde waren zowel hoofd- als bijrollen in middelmatige films. Schell was niet blij met de manier waarop zijn filmcarrière evolueerde en koos voor de filmproductie. In 1968 was hij zo verantwoordelijk voor Das Schloss, een filmversie van Franz Kafka’s The Castle waar hij zelf ook in meespeelde. In 1970 maakte hij zijn regiedebuut met Erste Liebe/First Love, een adaptatie van het romantische verhaal van Turgenev. Wat volgde werd alleen maar beter : Der Fussgänger/The Pedestrian, een drama over de verantwoordelijkheden die het plegen van oorlogsmisdaden met zich meebrengen. Maximilian Schell was zelf te zien in de film die hij ook schreef, produceerde én regisseerde. Later volgden ook nog Der Richter und sein Henker en Geschichten aus dem Wienerwald.

Halfweg de jaren ’70 bewees Schell opnieuw zijn kwaliteiten als acteur met sterke vertolkingen in onder meer Man in the Glass Booth en Julia.
In 1984 maakte hij de bijzondere documentaire Marlene over Marlene Dietrich die ook te zien was in Judgment at Nuremberg. Schell probeerde de docu zo authentiek mogelijk te maken door audio-interviews te laten horen maar hij liet ook de Parijse studio van het filmicoon volledig nabouwen in een filmstudio om op die manier haar persoonlijk leven ook visueel zo goed als mogelijk weer te geven.

Maximilian Schell won ook twee Golden Globes. Tijdens de opnames van Cross of Iron van Sam Peckinpah leerde hij Vadim Glowna kennen. De twee werden vrienden en in 2008 zou hij een rol vertolken in Glowna’s film House of the Sleeping Beauties.

Oscars ® 1962 Gewonnen Beste acteur in een hoofdrol
Actor
Judgment at Nuremberg
Beelden prijsuitreiking(en)
1962 : Maximilian Schell wint Academy Award/Oscar in de categorie Beste acteur in een hoofdrol (actor) voor Judgment at Nuremberg.