Toen kon het nog : de school verlaten op 13-jarige leeftijd en Dashiel Hammett deed het, om boodschappenjongen te worden dan nog (!).  Gevolgd door het werken als havenarbeider/dokwerker om tenslotte privédetective te worden bij Pinkerton.  Zo onderzocht hij bijvoorbeeld de Fatty Arbuckle zaak én werd hij betrokken in het onderzoek naar de handel en wandel van gokker Nick Arnstein.

Als er iemand is die mag beweren dat hij het eerst schreef over zware criminelen, dan is het Dashiel Hammett wel.  Heeft voor een stuk te maken met zijn ervaringen als privédetective waardoor hij met enige kennis van zaken ongedwongen, keiharde, harteloze en ijskoude detectives op zijn lezerspubliek kon loslaten.  Detective-helden die al even taai, ongenaakbaar en brutaal waren als de criminelen waar zij jacht op maakten.  Ruw, brutaal en emotieloos…

Op die manier vliegt een schrijver natuurlijk nooit lang onder de Hollywood-radar dus werd hij daar binnengehaald om draaiboeken van minder getalenteerde collega’s te gaan eh… verbeteren zeg maar.

Maar Hammett schreef ook romans.  Eind de jaren ’20, begin de jaren ’30 schreef hij er een vijftal waarvan er drie werden verfilmd : The Maltese Falcon (1931, 1941), As Satan Met a Lady (1936), The Glass Key (1935) en The Thin Man.  Die laatste was een stevige basis waarop later een vijftal mystery films werden gebaseerd, gemaakt tussen 1934 en 1947 met William Powell en Myrna Loy in de hoofdrollen.  De vermelde vijf films hadden zeker een invloed op de films in het genre van de privédetective-films die er op volgden.

In 1931 kwam hij onder contract te liggen bij Paramount.  Zijn eerste realisatie was de basis voor het memorabele gangsterdrama City Streets uit 1931 van Rouben Mamoulian.  Kwalitatief een flink stuk hoger dan zijn andere pennenvruchten want die waren weinig meer dan routine eigenlijk.

In 1943 schreef hij een heel sterk scenario voor Watch on the Rhine dat deels geïnspireerd was door het stuk van Lillian Hellman.

En net als zo-ve-le anderen ontsnapte ook hij niet aan de aantijgingen van de Commissie rond on-Amerikaanse activiteiten.  De Commissie gaf hem de stempel van Communist en datzelfde jaar werd hij zelfs voor zes maand opgesloten omdat hij weigerde de bron bekend te maken van de fondsen die hij als curator beheerde ten behoeve van het Civil Right Congress, een organisatie waarvan gedacht werd dat ze op of door het Communisme was geïnspireerd.

Nog later werd hij beschuldigd van belastingontduiking door het Bureau of Internal Revenue (lees : de Belastingen…)

Hij heeft vanaf dan niéts meer geschreven en woonde dertig jaar lang samen met (toneel)schrijfster Lillian Hellman.

In 1977 vertolkte Jason Robards Jr. nog de rol van Hammett in de film Julia, in 1983 maakte Wim Wenders ook een film over hem : Hammett.