Zeventig miljoen dubloenen uit de grote Hollywood-schatkist kost het om Los Angeles te laten vernietigen door een invasie van buitenaardse wezens. Inbegrepen in het pakket: een scenario dat uitbulkt van strijdvaardige mariniers die met grof geschut klaarstaan om de stad (en bij extrapolatie de gehele wereld) te redden.

Onze blauwe beproefde planeet wordt getroffen door een meteorietenregen. De meteorieten storten neer in de oceaan vlak bij steden zoals Tokio, New York, Londen, Sydney, Buenos Aires, Hong Kong en Los Angeles. Wetenschappers en militairen staan paraat om het verschijnsel op te volgen, maar al snel blijkt dat de neergestorte bollen geen natuurverschijnsels zijn, maar ruimteschepen van een onbekende planeet. En de piloten en de crew zijn niet echt vriendelijk, daar die in elke stad waar ze zijn geland direct het vuur openen en bijna de volledige aardse infrastructuur lamleggen. “The World Is At War” schalt het uit radio- en tvluidsprekers en daar blijkt geen woord van gelogen. Wetenschappers vermoeden dat de wezens het op ons water hebben gemunt en er geen graten in zien om de menselijke bevolking uit te moorden om dat water te kunnen transporteren naar hun planeet.

Een marine-eenheid arriveert in Santa Monica in de hoop het gebied te kunnen evacueren vooraleer er door de Amerikanen een bom wordt gedropt. Een van hen is Michael Nantz (Aaron Eckhart), die al twintig jaar dienst op zijn conto heeft gestaan. En vlak voor de landing van de buitenaardse wezens zijn ontslag had aangeboden, genekt door het schuldgevoel dat aan hem knaagt nadat heel wat van zijn manschappen om het leven kwamen tijdens zijn laatste missie in het Midden-Oosten. Na een paar gevaarlijke ontmoetingen met de zwaarbewapende aliens, bereikt het team een verlaten politiestation waar zich eveneens een paar burgers schuilhouden. Terwijl de wereldwijde strijd blijft woeden, doen de mariniers er alles aan om de vloot van de bezetters te vernietigen, de burgers te beschermen en de veilige zone te bereiken.

“Battle: Los Angeles” (in Europa loopt de film als “World Invasion: Battle Los Angeles” in de zalen) is een science-fictionprent waarin de aliens gedegradeerd zijn tot figuranten. En dat is een jammere zaak, daar de manier waarop ze zijn vormgegeven best gezien mag worden zonder daarom spectaculair vernieuwend te zijn. Getuige de scène waarin Eckhart en de zijnen er eentje kunnen overmeesteren en vervolgens proberen te ontdekken hoe ze hem het best kunnen doden. Ook de waterstelende modus operandi opent verhaaltechnisch interessante metaforische perspectieven, maar die worden niet echt benut. Alles en iedereen moet immers wijken voor de militaire zelfverheerlijking waar dit filmpje zich in wentelt. Regisseur Jonathan Liebesman van de brakke gronden “Darkness Falls” en “The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning”) filmt alles in “Black Hawk Down”-stijl (handcamerageschud inclusief). Dat levert best een paar geslaagde segmenten op, met als hoogtepunt de scène waarin een bus zich doorheen het oorlogsgebied waagt en plots een doelwit van de op de loer liggende buitenaardse snoodaards blijkt te zijn.

Ergens halverwege is het echter uit met de pret: van zodra Eckhart zijn patriottische propagandaspeech afsteekt neemt de prent een steile duik naar beneden, en lijkt het wel alsof het scenario is geschreven (of toch minstens gereviseerd) door de PR-afdeling van het ministerie van defensie. De militaire heldenverering (“a marine never quits” maar valt blijkbaar veel in herhaling) moet niet onder doen voor die van Michael Bay of Roland Emmerich, al probeert Liebesman zich te onderscheiden door niet om de haverklap in slow motion met de Amerikaanse vlag te zwaaien en te besparen op reisbrochureshots van zonsondergangen. Of hoe een potentieel interessante sf-thriller met best wel aardige momenten verzandt in holle oorlogsretoriek annex “John Wayne shit” met voor de hand liggend wapengeschut en een gemakkelijk populistische boodschap. Waardoor meteen ook het ergste te vrezen valt voor “Battle: Poelkapelle”, de door Crembo gefinancierde remake van Jan Verheyen.