Nu het horrorgenre steeds meer torture porn in allerlei soorten en maten uitbraakt, doet het deugd nog eens klaar te komen met een chiller die zijn spanning vooral zoekt en vindt in goede ouderwetse spanning opgesmukt met menig goedgeplaatst boe-effect.

Het gegeven van “Vacancy” is zo oud als de kasseien van de via appia: een koppel krijgt op een verlaten weg in het holst van de nacht autopech en verzeilt in een motel zo louche dat zelfs Norman Bates er zijn kleinkinderenf niet zou laten overnachten. Het koppel in kwestie bestaat uit Amy (een accurate Kate Beckinsale) en David Fox (Luke Wilson, die hier beter uit de verf komt dan in de komedies waarin hij meestal opdraaft). Na de dood van hun zoontje (een gegeven dat mondjesmaat pijnlijk in het verhaal wordt geïntegreerd) is hun relatie zo goed als over: lieve koosnaampjes hebben plaatsgemaakt voor vaak vernietigende verwijten. Een situatie die geschetst wordt in een sterk geregisseerde beginscène op een desolate gewestweg. Wanneer Amy en Brian willens nillens onderdak moeten zoeken in een louche motel, schiet het verhaal in een hogere versnelling. De uitbater van het motel (Frank Whaley) heeft duidelijk een steekje los, en al snel blijkt dat de gekozen overnachtingsplaats tegen wil en dank Motel Hell is: vanuit een naastgelegen kamer zijn voortdurend bonkgeluiden hoorbaar, en Brian ontdekt videocassettes waarop mensen worden gemarteld en vermoord. En dan blijkt dat de moorden werden gefilmd in de kamer waar Brian en Amy zich bevinden…

Een uitbater van een motel die eigenhandig snuff movies regisseert… het zou een mengeling van “Hostel” en “Saw” kunnen zijn qua bloederigheidsgraad, maar regisseur Nimrod Antal kiest voor een andere aanpak. De video nasties ogen vrij gemeen, maar komen nooit op het voorplan. De eigenlijke moorden in de film zijn soft in vergelijking met de doorsnee uitspattingen in het genre.

En toch werkt “Vacancy”. Om verschillende redenen zelfs. Het helpt vooreerst dat de slachtoffers van dienst ditmaal slim redenerende volwassenen zijn en geen stel hersendode tieners voor wie je weinig sympathie koestert. Ze proberen op een aanvaardbare manier te ontsnappen uit hun gevangenis, en de meeste stappen die ze ondernemen zondigen tegen de geijkte don’t go into the house alone misstappen van het doornsee slachtoffer uit een slasherfilm. Ook goed gelukt is het production design: het groezelig hotel is een subliem gedecoreerd nachtmerrie-walhalla. Let maar eens op de krakkemige vintage commandokamer met bestofte videobanden waar alle sadistische spelletjes worden geregistreerd: alsof de originele Leatherface elk moment de kamer kan binnenvallen. Bovendien weet regisseur Antal overduidelijk hoe hij met minimale middelen een geslaagd boe-effect in beeld moet brengen.

Uiteraard ontaardt de climax in een te voorspellen rechttoe-rechtaan knokpartij tussen de opperschurk en zijn slachtoffer(s), maar dat mag de pret geenszins drukken. “Vacancy” is een kort maar krachtig genretussendoortje dat de liefhebbers zeker moet kunnen bekoren. En wat een begin- en eindaftiteling! We zouden bijna zeggen ‘meer van dat’, zolang het maar geen lamlendige sequel is. Maar aangezien deze prent in de US niet echt een kaskraker werd, is de kans alvast klein dat we uit die hoek terreur moeten verwachten. Een mens zou van minder zijn vreugdemessen slijpen.