Robert Rodriguez is een zelfverzekerd buitenbeentje in Hollywood. In 1992 plaatste hij zichzelf op 24-jarige leeftijd resoluut in de schijnwerpers met een slechts zevenduizend dollar kostend actievluggertje. 'El Mariachi' vertoonde echter meer ballen dan sommige prenten met een budget van rond de honderd miljoen dollar. Ook al draait hij momenteel zijn films binnen het Hollywood-systeem, echt in het gareel lopen doet hij niet, en hij doet vooral waar hij zin in heeft. Dat is heel wat : zo neemt hij naast de regie ook veelal het scenario, het camerawerk, de montage, het production design en een deel van de speciale effecten voor zijn rekening. Zijn aanpak loont niet altijd : normaal gezien zou ook 'The Mask Of Zorro' op zijn cv moeten prijken, doch de producenten bedankten hem op de valreep vriendelijk voor niet-bewezen diensten omdat zijn visie niet echt paste in het concept dat ze voor ogen hadden.

Zijn 'drive' heeft hij ook overgezet op de voornamen van zijn kroost: Rocket, Racer en Rebel (echt waar !). En hij ziet zijn kindertjes graag, want het is speciaal voor hen dat hij de 'Spy Kids'-films maakt. Rodriguez vond het immers sneu dat hij zijn kinderen nog niet kon tonen waarmee hij de kost verdient (daarvoor waren 'Desperado', 'From Dusk Till Dawn' en 'The Faculty' met iets teveel bloedspatten gedecoreerd). Met 'Spy Kids' zette hij dat euvel recht, en trok hij ook alle registers open om zijn opzet van 'James Bond for kids' alle eer aan te doen. Coole gadgets te over dus, en de plotlijnen zijn even waanzinnig over de top als die van 007.

In de eerste 'Spy Kids' maakten we kennis met Gregorio Antonio Banderas, met ik amuseer me hier kostelijk overduidelijk op het voorhoofd gekrast) en Ingrid Cortez (Carla Gugino, de dame in nood in De Palma's Snake Eyes). Twee voormalige superspionnen die besloten te rentenieren om hun kinderen Juni (Daryl Sabara) en Carmen (Alexa Vega) op te voeden. Van dat rentenieren kwam echter weinig in huis (het roepen van de plicht), één en ander leidde ertoe dat de twee Junior-Cortezes de spionagekwaliteiten van hun ouders ontdekten, tot de ontdekking kwamen dat ze dezelfde genen bezitten, en er prompt op uit trokken om hun ouders te gaan bevrijden. Gewapend met gadgets a gogo.

In 'Spy Kids 2' is uiteraard alles nog iets groter en luidruchtiger : incognito opereren is er niet meer bij. Gregorio maakt kans om voorzitter te worden van de OSS-spionnengemeenschap, en er is zowaar een volledige juniorafdeling van de OSS. Met daarin brave adepten als Juni en Carmen, maar ook met addergebroed van jewelste (zoals de Giggles-kinderen) dat je het liefst zonder verdoving met de koppen tegen elkaar wil slaan. Wanneer door toedoen van Gerti Giggles (Emily Osment, het zusje van Haley Joel Osment, de dode mensen-spotter uit 'The Sixth Sense') en haar oudere broer Gary de Cortez-kinderen onteerd worden, besluiten die op eigen houtje hun naam te zuiveren. Het hoe en waarmee laten we in het midden, belangrijk is te weten dat hun missie hen naar een mysterieus eiland brengt en dat pa en ma Cortez, vergezeld van oma en opa langs moeders kant (ook al superspionnen) de achtervolging inzetten?

Niet dat het scenario trouwens belangrijk is. Rodriguez gooit gewoon zijn overvloed van ideeën op een grote hoop, met als gevolg dat hij veel halve verhaallijnen overhoudt, waardoor hij tegelijkertijd de goede vondsten niet volledig uitwerkt. Zo is het karakter van Romero (leuke rol van Steve Buscemi) eigenlijk het hoogtepunt van de film : wacht maar tot je het resultaat van zijn experimenten ziet. Alleen daarmee al kon Rodriguez een volledige film vullen, maar door de focus te leggen op een geheimzinnige gizmo (de Transmooker) waarvan het hoe en waarom nooit echt haarfijn uit de doeken wordt gedaan, wordt het na een tijdje allemaal wat teveel van het goede. Rodriguez gebruikt de grove borstel, maar wat afwerken met een fijnere tandenborstel (of tandzijde desnoods) zou geen kwaad hebben gekund. Zo is er bijvoorbeeld een totaal overbodige scéne met de 'snoodaard' uit de eerste 'Spy Kids'. Maar we gaan niet kniezen : schoonheidsfouten en gemakkelijkheidsoplossingen ten spijt is dit al bij al amusant en volledig onschuldig vertier. En aan de freaks is ook gedacht : die kunnen zich amuseren met knipogen naar o.a. 'Jurassic Park', 'Lord Of The Rings', 'Raiders Of The Lost Ark' en 'Jason And The Argonauts'.