Onder de titel Four Past Midnight bundelde Stephen King in 1990 vier novelles. Secret window, Secret garden is daarvan het tweede dat wordt verfilmd. Midden de jarig negentig kreeg het verhaal The Langoliers reeds een tv-film bewerking. Het oeuvre van de horrorgrootmeester blijft dus een onuitputtelijke bron voor de Amerikaanse cinema. Soms iets te onuitputtelijk : het aantal mislukte B-producties waarbij de naam van King enkel maar werd gebruikt om een publiek te vinden is helaas niet meer te tellen. Gelukkig worden we niet enkel met deze drek geconfronteerd, maar zijn er cineasten die wel weten hoe ze het proza van King mooi in beeld kunnen brengen. David Koepp mag zich met Secret Window aan het rijtje toevoegen, zij het in de lagere regionen. De brontekst is op zich niet magistraal genoeg om het als klassieker te schoppen, ook al omdat het revelatietruukje dat King in dit verhaal toepast veertien jaar na datum al verscheidene keren is toegepast in andere films en boeken. Dus echt 'onthullend' is de clou hier niet. Wat niet wegneemt dat Koepp verder kijkt dan de novelle lang was, en het lef heeft om een sardonische ontknoping aan de filmische adaptatie te breien, terwijl King opteerde voor een minder donker slot. Koepp heeft de 'It's all in the ending'-strategie die eigenlijk de rode draad vormt in het verhaal, dus heel goed begrepen?

Mort Rainey Johnny Depp, die zich zichtbaar amuseert in deze rol) is een schrijver die zich probeert te herbronnen. Het is al een tijd geleden dat hij een boek publiceerde, hij zit midden in een echtscheidingsprocedure met zijn echtgenote Amy (Maria Bello, één van de trutmadammen uit Coyote Ugly), hij leeft op voet van oorlog met haar nieuwe vriend Ted (Timothy Hutton, die schijnbaar altijd sterker overkomt in een bijrol dan in een hoofdrol) en het schrijven aan zijn nieuwe boek vlot ook niet echt. Hij leeft semi-geïsoleerd in een boshut aan Tashmore Lake met zijn hond Chico, in de hoop er een nieuw boek te kunnen schrijven. Hoop die ijdel wordt, als hij op een morgen gewekt wordt door ene John Shooter John Turturro met Mississippi-accent). Hij beweert dat Morton de mosterd voor het gelauwerde kortverhaal 'Secret Window' haalde uit Shooters kortverhaal 'Sowing Season'. Mort wimpelt de plagiaatbeschuldiging weg, maar Shooter laat zich niet zo snel met een kluitje in het riet sturen. En vooraleer Mort het beseft zit hij tot over z'n oren verwikkeld in een nachtmerrie. Of toch weer niet ?

David Koepp is in eerste plaats scenarist. Bekendste wapenfeiten zijn Jurassic Park, Carlito's Way, Mission Impossible, Panic Room en Spider-Man. Stuk voor stuk solide blockbusters dus. Na het matige The Trigger Effect en het iets betere Stir Of Echoes staat hij nu dus voor de derde keer ook zelf achter de camera. Secret Window is een trage, solide literaire thriller met een uitstekend gecaste Johnny Depp. Zelfs als je de clou van het verhaal weet (door vooraf het boek gelezen te hebben bijvoorbeeld) of gaandeweg raadt waar alles naar leidt, dan blijft er nog het nodige plezier te beleven aan de film. Verwacht je niet aan nagelbijtende crescendo-spanning, maar wel aan een slim tussendoortje dat zijn eigen intenties niet in de voet schiet door voor een nefast spectaculaire aanpak te kiezen. Koepp slaagt erin om de leefwereld van Rainey goed neer te zetten : waar begint de fantasie en eindigt de realiteit, waar haalt hij de mosterd voor een verhaal, en hoe belangrijk is het 'schrijfritueel' voor een auteur. Allemaal vragen die veel terugkomen in het oeuvre van King (denk ook maar aan The Dark Half en Misery), en waarin de scenarist/regisseur zich duidelijk herkent. Bovendien is Koepp zo vriendelijk om vaak heel subtiele hints in het rond te strooien zodat het mogelijk is om te ontdekken hoe de vork in de steel zit vooraleer het dessert wordt opgediend. Veel zoekplezier en smakelijk eten.