Jammer dat Sean Connery en Gene Hackman al echt met pensioen zijn. Ze zouden immers perfect hebben gepast in de cast van Red, een op een stripverhaal uit de DC Comics-stal gebaseerd actievehikel waarin een paar gepensioneerde CIA-agenten duchtig van zich afbijten wanneer een snoodaard het op hen (en op Bruce Willis in het bijzonder) gemunt heeft. Een mooie toevoeging op hun cv zou het alvast niet geweest zijn, al is voor Hackman alles beter dan Welcome to Mooseport als laatste film natuurlijk. Red mag dan wel entertainend zijn, het is amper meer dan een ongeïnspireerde aaneenschakeling van lawaaierige actiescènes, verbonden door een scenario met genoeg gaten om achtendertig bussen bejaarden op daguitstap door te jagen. Tussen haakjes, Red heeft niets met de kleur te maken, maar is een afkorting van 'Retired and Extremely Dangerous'...

Frank Moses (Willis) is een ex-CIA-agent die bij heel wat belangrijke missies een rol op het voorplan vervulde. Een ijzervreter van de oude stempel als het ware. Zo spannend als zijn leven vroeger was, zo saai is het nu. Het meest kijkt hij uit naar zijn telefoontjes met Sarah (Marie-Louise Parker) die bij het bedrijf werkt dat zijn pensioencheques uitbetaalt. Op een nacht krijgt Frank echter plots opnieuw een adrenalinevol leven: zijn huis wordt aan flarden geschoten door een bende nietsontziende moordenaars, en Moses slaagt er ternauwernood in te ontsnappen. Hij reist naar Kansas om Sarah te beschermen (waar hij zijn vermoedens dat het moordeskadron het ook op haar gemunt heeft bewaarheid ziet) en mobiliseert vervolgens zijn ex-collega’s om uit te zoeken wie hem dood wil en waarom. De wie in kwestie blijkt CIA-agent William Cooper (Karl Urban) te zijn, het waarom leidt terug naar een missie in Guatemala in 1981. Moses blijkt echter niet voor een gat te vangen: met de hulp van onder meer de vrij geschifte en paranoïde Marvin (John Malkovich) en de schietgrage Britse ex-spionne Victoria (Helen Mirren) gaat hij op zoek naar Coopers opdrachtgever. Een zoektocht die op zijn zachtst gezegd explosief verloopt …

De modale actiezoekende bioscoopganger zal ongetwijfeld zijn gading vinden in deze film waarin de ene actiebrok de andere opvolgt, aan elkaar gevlochten met gemakkelijk binnenglijdende komische tussendoortjes. Of het nu gaat om Helen Mirren die met zware artillerie de Schwarzeneggertoer opgaat of om John Malkovich die nog zotter uit de hoek komt dan in Burn After Reading, wie snel tevreden is zal hier zijn gading wel vinden.

Ons kon de film echter niet overtuigen: noch de scenaristen noch regisseur Robert Schwentke (Flightplan) slagen erin om het geheel boeiend of relevant te maken. En we hadden ook maar weinig boodschap aan scènes waarin Malkovich met een kogel een raketprojectiel laat ontploffen of waarin Willis al schietend uit zijn auto springt terwijl het voertuig achter hem een perfecte cirkel beschrijft. ’t Mag dan misschien allemaal amusant bedoeld zijn, het krijgt in elk geval geen tien om te zien.

Een middenmootfilmpje heet zoiets, al is het voor een cinefiel wel zalig om Hollywoodlegende Ernest Borgnine (From Here to Eternity, Marty, The Dirty Dozen, The Wild Bunch en tal van andere klassieke Hollywoodprenten) nog eens aan het werk te kunnen zien. 93 is de karakterkop intussen, en zijn korte scènes als dossierbewaarder van de CIA bewijzen alvast dat hij waardig oud geworden is. Waardoor hij meteen het meest interessante ingrediënt is van deze te fletse brok actievertier.