Brian De Palma maakt opnieuw thrillers !  Het is van Body Double (1984) geleden dat de grootmeester zich nog eens op dat genre toespitste, al mochten we daarna zeker niet klagen met harde Casualties of War en het gruwelijk onderschatte The Bonfire of the Vanities, om over de mijlpaal The Untouchables nog maar te zwijgen.

Raising Cain is de titel van zijn nieuwe rondleiding op het thrillerterrein. Al klinkt 'nieuw' in deze context (De Palma herenigt vooral elementen uit zijn magische thrillertrio van de jaren 80) misschien wat misplaatst : verwijzingen naar en letterlijk copieerwerk van Dressed to Kill, Blow Out en Body Double zijn ooit echt veraf.

Centraal staat Carter Nix (John Lithgow, die ook in Blow Out van de partij was), de zoon van een geschifte kinderdokter, die peuters ontvoerde om er zijn experimenten wat mee te stofferen. Zo de vader, zo de zoon blijkt algauw, want Carter zelf valt ook niet bepaald binnen de conventionele normen van het normaal zijn. Zo ziet hij zijn dochtertje Amy vooral als een potentieel proefkonijn, voor wel erg alternatieve opvoedingspatronen. Logisch dan ook dat zijn vrouw Jenny (Lolita Davidovich uit het schandelijk genegeerde Blaze) haar toevlucht zoekt in de armen van een vroegere minnaar (Steven Bauer). Wanneer Carter die verhouding ontdekt, slaan de stoppen definitief door...

Deze korte synopsis bevat bewust de nodige hiaten die hier beter niet opgevuld worden, zodat de onaangekondigde suspensschokken die De Palma ons voorschotelt hun verrassingsimpact voor het volle pond kunnen behouden. Al zullen degenen die vertrouwd zijn met het vroegere De Palma-thrillerwerk snel genoeg in de gaten hebben welke demonische wendingen de cineast in petto houdt. Het eerste halfuur is net zoals in bv. Dressed to Kill eerder traag en desoriënterend (doch bovenal prachtig, let maar eens op de sensationele ziekenhuisflashback), maar eens de plotknopen ontward zijn, stuwt De Palma het geheel naar een lange, verbluffend gemonteerde climax, die op zijn beurt een gigantische knipoog naar The Untouchables bevat.

Het opzwepende camerawerk van de zo goed als vaste De Palma-cameraman Stephen H. Burum en de verraderlijk-romantische soundtrack van Pino Donaggio (die eerder de score schreef voor het gros van De Palma's thrillers) versterken nog meer het superieure angstgevoel dat hier wordt geëtaleerd. Raising Cain is alles behalve een vernieuwende film, maar hij verslaat, ondanks een déjà-vu gevoel, toch hooggeprezen prenten als Cape Fear voor de bekroning van het jaar.  zoals ik reeds schreef in het eerste zinnetje : Brian De Palma maakt opnieuw thrillers.  en daar kunnen we alleen maar heel hard om juichen.  Niet te missen !