Roland Michell (Aaron Eckhart) werkt in hét museum van Londen maar door zijn beperkte ervaring mag hij zich enkel bezighouden met rotklusjes zoals het beantwoorden van (soms stomme) verzoeken van mensen die ervoor zorgen dat hij weeral eens in de archieven mag duiken (Possession is overigens de eerste film met opnames in het museum tijdens de openingsuren én op plaatsen in het gebouw die normaal voor het publiek niet toegankelijk zijn). Roland is bezeten van literatuur en onderzoekt in zijn vrije tijd alles wat te maken heeft met Randolph Henry Ash (Jeremy Northam), een dichter uit de 19e eeuw die hoog aangeschreven stond bij Queen Victoria. Wanneer hij op een dag in de Londense bibliotheek een boek openslaat van Ash, vindt hij enkele losse vellen papier met een vrij intrigerende inhoud. Die doen hem vermoeden dat Ash niet de perfecte, trouwe, monogame echtgenoot was zoals in de geschiedenisboeken wordt vermeld, maar dat hij daarentegen een geheime liefdesrelatie had met een mysterieuze vrouw die hij voor het eerst op een receptie had ontmoet. De vellen papier zijn volgens hem twee liefdevolle gedichten, opgedragen aan en verstuurd naar Christabel LaMotte (Jennifer Ehle) en niet bestemd voor zijn vrouw Ellen.

Om na te gaan in hoeverre deze hypothese kan kloppen, neemt hij contact op met 'Doctor' Maud Bailey (Gwyneth Paltrow, met Engels accent), iemand die ook al bijzonder veel tijd in de boeken heeft geneusd, maar dan om alles te weten te komen over  - jawel de Victoriaanse poëte Christabel Lamotte. Hun manier van werken verschilt nogal van elkaar: Bailey doet het allemaal liever 'volgens het boekje' en kan aanvankelijk weinig begrip opbrengen dat Roland de historische vellen papier zomaar heeft meegenomen uit de bibliotheek, gestolen zeg maar... Later in de film zal echter blijken dat hun passie voor het verleden van hun twee auteurs blijkbaar de middelen wettigt... In hun eerste verkennende gesprekken kunnen de twee elkaars bevindingen toetsen aan hun specifieke kennis, zo komt Roland te weten dat LaMotte mogelijks een lesbische relatie had met haar levensgezellin Blanche (Lena Headey), een gegeven die zijn enthousiasme en gedrevenheid om het mysterie van de geheime relatie tussen de twee zoveel als mogelijk te ontrafelen en bloot te leggen enkel maar aanwakkert. Het zou immers bijzonder opmerkelijk zijn mocht iemand als Nash die zo'n stevig, stabiel huwelijk had een geheime relatie zou gehad hebben met een lesbische schrijfster. Zo vermoeden ze dat de twee op een gegeven ogenblik zelfs vier weken onafgebroken in elkaars aanwezigheid konden verkeren...

Het is opmerkelijk hoe men destijds omging met gevoelens als liefde en verliefdheid en niet enkel wanneer die moesten geheim blijven. Opmerkelijk als je een goed idee hebt hoe een verliefde koppeltje anno 2002 elkaar leert kennen en wat zich hierna in hoog tempo afspeelt.  Er werden in de 19e eeuw een behoorlijk aantal velletjes papier bij elkaar geschreven en talrijke keren handjes vastgehouden voor de lippen van de verliefden elkaar streelden in een eerste passionele kus.

Vrij snel na het begin van de film wordt het verhaal uit de 19e eeuw als een onafscheidelijk wagonnetje aan de locomotief gekoppeld, die het hoofdverhaal van Michell en Bailey eigenlijk is. Regisseur Neil LaBute slaagt erin om herhaalde malen de sprong van anderhalve eeuw te maken op een goeie, harmonische manier maar de manier waarop verschilt: de ene keer laat hij de camera wegdraaien van de 19e eeuw naar de hedendaagse tijd in één vloeiende camera-beweging, soms doet hij het met een opeenvolging van shots op dezelfde locatie, maar dan met 150 jaar verschil en met de verschillende duo's uit de twee verhalen. Zo bijvoorbeeld bij de 'waterval'-scène in de film, die overigens werd opgenomen op dezelfde locatie waarvan sprake is in het boek (Thomason Foss). De manier waarop het verhaal is opgebouwd leent zich hiertoe perfect : Bailey & Michell hebben er ondanks alles uiteindelijk toch nog steeds het gissen naar hoe één en ander zich heeft afgespeeld vroeger, waardoor de gebeurtenissen zoals die zich toen werkelijk afspeelden perfect kunnen aansluiten bij de hypothese van de twee onderzoekers.

Possession is gebaseerd op het boek van Anthony S. Byatt uit 1990 met dezelfde titel, een roman die overigens de Booker Prize kreeg, een prestigieuze Engelse literaire prijs. Het scenario voor de film werd ook al geschreven door LaBute, aanvankelijk samen met Laura Jones, later werkte hij er alleen aan verder. Het zou anderhalf jaar duren voor het script zijn definitieve vorm kreeg. LaBute was van bij het begin al gefascineerd door het boek en typeert de gebeurtenissen in de film treffend als 'emotionele archeologie'. Hij is er zich wel van bewust dat het bijzonder moeilijk is een volledig boek in 2 uur te bundelen, volgens LaBute zijn sommige stukken gewoonweg niet te vertalen naar het witte doek, waardoor niet elke lezer van het boek kan tevreden zijn na het zien van de film. Erg gerust was hij dan ook niet toen Antonia Byatt op een dag op de set verscheen, maar er werd enkel van ideeën gewisseld, er waren geen belangrijke meningsverschillen. Eén van de belangrijkste aanpassingen was dat Roland Michell geen Brit was afkomstig uit de arbeidersklasse (zoals in het boek), maar een Amerikaan die hierdoor alleen al als een outsider naar voor komt in de film. De reden hiervoor was dat LaBute volgens hem te weinig afwist van bepaalde sociale structuren in Engeland in tegenstelling tot iemand die van een totaal andere oorsprong is van de maatschappij waarin hij werkt en leeft. De personages Randolph Henry Ash & Christabel Lamotte zijn overigens fictieve amalgamen voor een aantal Victoriaanse dichters: Christina Rossetti, Emily Dickinson én Elizabeth Barrett Browning, die er een bijzondere 'liefdescorrespondentie' op nahield met haar echtgenoot Robert Browning...
Regisseur-scenarist Neil LaBute is relatief nieuw in het maken van langspeelfilms: zijn filmdebuut In The Company of Men dateert 'slechts' van 1997 en bezorgde hem meteen al een eerste filmprijs op het Sundance Film Festival. Andere films van LaBute zijn Nurse Betty (prijs voor beste scenario in Cannes - in 2000 was dat) & Your Friends & Neighbors. LaBute en Eckhart zaten al samen op school aan de Brigham Young University en kennen elkaar dus bijzonder goed. In die mate zelfs dat Eckhart een vast gegeven is in elke LaBute-film tot hiertoe. Eckhart is afkomstig uit het Noorden van Californië en was eerder al te zien in The Pledge, Erin Brockovich en Any Given Sunday.