Paranormal Activity is een film die mij onwillekeurig deed terugdenken aan Alexandra's Project. Zoek niet naar de gemeenschappelijke noemer want die is vooral (en misschien zelfs enkel) te vinden in de kracht en de sterkte van de film in functie van de som centen die er nodig waren om hem te draaien.

De kans is groot dat jij Alexandra's Project hierdoor binnenkort aan je DVD-speler zult toevertrouwen en daar zal je geen spijt van krijgen want de film is heel erg goed. Paranormal Activity is ook zo'n goedkope film en we haasten ons om er bij te zeggen dat je dit alleen letterlijk mag nemen. Met andere woorden, voor heel weinig geld gemaakt, toch in vergelijking met de monsterbedragen die grote studio's neertellen voor een blockbuster in spe. Kan ook moeilijk anders want je neemt een handheld camera, zorgt voor een huis, een oprit, een minder gekende acteur en actrice in de hoofdrol (Micah en Katie, overigens ook hun échte naam) en wat nevenpersonages en je kan uit de filmstartblokken schieten. Alhoewel je nog een (bere)sterk scenario nodig hebt natuurlijk, anders wordt het allemaal ridicuul en teleurstellend.

Dat scenario staat alvast als een huis en de verwachtingen zijn heel erg hoog voor wie deze film voor het eerst ziet. Zo hoog dat het wauw-gevoel bij ons uitbleef op het einde, wat niet betekent dat er van enige teleurstelling sprake kon zijn. The Filmmakers respectfully ask media not to discuss the film's ending lezen we in de Persmap, een verzoek waar Filmfreak maar wat graag op in gaat, immers... we willen bovenal nooit de filmpret bederven en... nu dus ook niet.

Het gezegde Home is where the heart is is voor Oren Peli, de regisseur van Paranormal Activity van ondergeschikt belang aan een variante op het spreekwoord : Home is where the horror is en dat hebben we natuurlijk niet zelf uitgevonden. De man heeft Israëlische roots en zoals dat wel meer het geval is bij getalenteerd filmvolk werd hij al op jonge leeftijd (16 jaar) van school gestuurd waarna hij zijn eigen software bedrijfje begon. Samen met zijn jeugdvriend Zbeda emigreerde hij een tijd later naar de Verenigde Staten waar hij animatie- en videospel-programma's ging ontwikkelen.

Het was in deze periode dat hij voor het eerst in een huis leefde, vroeger had hij immers enkel maar een appartement gehuurd. Toen er op een gegeven ogenblik dingen van de muur begonnen te vallen, zij het over een lange periode, ging er een ideetje rijpen in het brein van Peli. Wat indien ik nu eens videocamera's installeerde die alles opnemen dacht hij. En van het een kwam het ander maar dat had je inmiddels al begrepen.

Peli, die zelf de vergelijking maakt met Open Water (nog zo'n dijk van een film met pakweg dezelfde ingrediënten als eerder aangehaald) koos ervoor om het bloed niet met beken te laten vloeien in de film, meer nog, hij wilde enkel een klein beetje bloed in zijn prent. De kans is groot dat horror-liefhebbers nu afhaken maar dat zal ervoor zorgen dat thriller-liefhebbers hun plaats innemen want wij vinden deze Paranormal Activity zelf eerder thriller dan horror.
Na de opnames en montage van Paranormal Activity besloot Peli om zijn film een kans te geven bij 'Screamfest', een soort van mini-filmfestivalletje dat elk jaar in oktober op Hollywood Boulevard (in het 'Chinese Theatre') cult- en homemade horror films een kans wil geven. De reacties waren er zo positief en overweldigend dat er ruimer moest gedacht worden. De rest van het verhaal ken je.

De kracht van Paranormal Activity' zit hem natuurlijk in het suggestieve maar ook het onbekende. Die krijgt nog een extra accent door de stilte die in de belangrijkste slaapkamer scènes een belangrijke rol speelt. Het zwart/wit, ietwat monochrome beeld van het tweepersoonsbed en de tijd op het camerabeeld rechts onderaan doen je de ganse omgeving afloeren op zoek naar wat komen gaat. En wat met een eenvoudig paranormaal opwarmertje begint, krijgt enkele nachten later een pakkender en straffer vervolg...

Paranormal Activity is een film waar geen sequel mag van worden gemaakt. Op die manier zou het origineel aan kracht inboeten en alles nog eens overdoen heeft geen enkele kans op slagen. Wij zagen de film op Blue Ray en konden, dankzij de 'quotes' op het doosje, onze partner overtuigen om met ons mee te kijken. Iets wat ze haar zeker niet heeft beklaagd...

De film is overigens ook uitgebracht in een exclusieve, bijzondere VHS-release omdat de makers er wel iets voor voelden om een medium te gebruiken dat nauw aanleunde bij de videocamera aanpak van de film zelf. Best wel leuk eigenlijk. Ahoewel je met een VHS tape niet zoveel bent als je videorecorder onder een dikke laag stof zit, of al op het containerpark werd gegooid in de bak 'multistroom'.

Bij zijn bioscooprelease probeerde men Amerika warm te laten lopen voor de film door gebruik te maken van een trailer waarbij men de camera's op het kijkende, genietende en vooral schrikkende bioscooppubliek had gericht. Maar meer dan de helft van de aanwezigen waren allicht acteurs en actrices.

Wij zagen de film op 'Blue Ray' (overigens zonder extra's, foei foei foei E1!, met op de voorkant van het doosje een rood randje bovenaan met de vermelding Unrated versie met alternatief einde en achteraan een al even rood strookje met daarin Unrated versie met alternatief einde te schokkend voor de bioscoop. Even snel teruggekoppeld naar Filmfreak redacteur Alex De Rouck kwamen we tot het besluit dat dit ene Blue Ray einde allicht wel iets straffer was dan het bioscoop-einde (dat overigens ook op de Blue Ray staat, bij het begin van de film kies je welke versie je wilt zien). En dat we niet verklappen wat die verschillende eindes dan wel allemaal zijn is iets wat we niet meer hoeven uit te leggen.