Het is een voor de filmliefhebber interessante periode die elk jaar terugkeert. De maanden waarin wordt bekend gemaakt wie genomineerd is voor één of meer Bafta’s, één of meer Golden Globes, één of meer Oscars ofte Academy Awards. Nog belangrijker is natuurlijk wie deze prijzen daadwerkelijk wint. Filmstudio’s en –verdelers stemmen er hun marketing-campagnes op af en gaan nieuwe affiches drukken. 8 Academy Award Nominations, 2 Golden Globes, lees je in de aankondigingen. Zoiets staat natuurlijk mooi en lokt extra bezoekers naar de film in kwestie.
Het bovenstaande gaat op voor “No Country for Old Men” die uitgerekend op 23 januari in de zalen werd gedropt, in een tijd waarin (toch wat België betreft) de betere films worden uitgebracht want het zijn dit soort van producties die genomineerd zijn of met de prijzen gaan lopen. Zoals gezegd, de garantie voor flink wat (meer) kwaliteit in de zalen…

“No Country for Old Men” van Joel Coen en Ethan Coen is samen met “Atonement” een film die uitzicht heeft op het meest Academy Awards straks op 24 februari. Terecht want net als Tommy Lee Jones is het vooral Javier Bardem die zich positief laat opmerken. Tommy Lee Jones heeft zijn nominatie al op zoek voor “In The Valley of Elah” en Javier Bardem is net niet zijn concurrent voor een beeldje omdat hij genomineerd is voor een andere categorie, vreemd genoeg wordt zijn rol van Chigurgh – iets wat al even creepy klinkt als zijn personage in de film – werd door de ‘Academy’ gecatalogeerd als een bijrol (?!).

“No Country for Old Men” gaat van start met een in voice over vertellende Tommy Lee Jones, iets wat ons al snel brengt bij een scène die door heel wat kijkers moeilijk zal kunnen geplaatst worden in de film in zijn totaliteit, zeker wat chronologie betreft. Het is de eerste kennismaking met Chigurgh (Javier Bardem), een vreemd uitziende man (met een kapsel dat afwijkt van wat gebruikelijk is) die een wel heel bijzonder kleinood bij zich heeft

Een andere locatie, ergens in een woestijnomgeving. Een pickup truck lijkt achtergelaten. Dode mannen liggen in het zand, ze hebben als het ware letterlijk in het zand gebeten. In één van de voertuigen zit een bloedende, nog levende man. “Agua” is iets wat hij nog net over zijn droge, bijna dode lippen kan uitbrengen. 'Niets van' denkt Josh Brolin die als Llewelyn Moss op de ‘crime scene’ is terechtgekomen. Hij is meer geïnteresseerd in de dode Mexicaan die iets verderop tegen een boom zijn laatste levensadem heeft uitgeblazen. Want bij dit lijk ligt een ‘flight case’ die tot de rand is gevuld met dineros, Money, harde Dollars… Moss gaat aan de haal met het geld en dat is natuurlijk maar het begin van alle ellende…

“No Country for Old Men” is gebaseerd op de roman van Cormac McCarthy en werd net als de eerste film van de Coens (“Blood Simple”) opgenomen in West-Texas (en het woestijngebeid van New Mexico). Roger Deakins die tot hiertoe al vijf keer werd genomineerd voor een Oscar voor zijn camerawerk, is verantwoordelijk voor de fotografie van “No Country for Old Men”. Niet alles werd natuurlijk opgenomen op de plaatsen zoals bedoeld in de film. Zo deed de University Boulevard autoweg in Las Vegas dienst als locatie voor de grensovergang VS-Mexico nadat de gigantische metalen constructie – de brug zeg maar – werd opgetrokken op de vermelde locatie. Tot grote verbazing van de plaatselijke bevolking. En met als enige verwarring tot gevolg bij de toeristen die op dat ogenblik die streek bezochten.