Gezien en goedgekeurd in mei 2012: The Awakening, een lekkere paranormale thriller met Rebecca Hall die in het na-eerstewereldoorlogse Engeland in een jongensschool in contact komt met boe-roepende geesten. Gezien en goedgekeurd in augustus 2021: The Night House, een lekkere paranormale thriller met Rebecca Hall die in het hedendaagse Amerika in haar eigen huis in contact komt met boe-roepende geesten. Wie zin heeft in een aardige serviesverschuivende double bill, weet meteen welke twee films na elkaar te inhaleren.

The Night House is een secuur geregisseerde horrorfilm die in de eerste plaats inzet op het door Hall vertolkte hoofdpersonage. Zij woont samen met haar echtgenoot in een kast van een huis aan een meer en ziet haar wereld instorten wanneer manlief na vijftien jaar huwelijk zelfmoord pleegt in een boot op het meer. Na zijn dood ziet Hall zich geplaagd door huisbezoeken van entiteiten die langzaam maar zeker duidelijk maken dat haar mans zelfmoord het resultaat is van een duister geheim dat hij met zich meedroeg. Standaard paranormaal gekriebel dus, maar het krabben mag er zijn.

Regisseur David Bruckner stelt de schaduwfiguren, ectoplasma’s, klopgeestgeluiden en dichtklappende deuren ten dienste van de plot of van Halls mentale toestand. In spokenscènes die er enkel zijn om tijd te vullen of scriptalgoritmes te voeden is Bruckner niet geïnteresseerd. En toch slaagt hij erin om een werkelijk magistrale springschrikscène in te bouwen. Net. Meer dan zelfs.

Ook zonder paranormale omlijsting zou The Night House goede punten scoren als strakke who– annex whydunnit. Het helpt natuurlijk dat Hall een personage van vlees en bloed interpreteert en meer is dan een pion die mechanisch over het spelbord schuift. Of ze enkel maar droomt of echt dingen ziet is van meet af aan een van de centrale vragen in het script, en is zelfs op het eind nog voor interpretatie vatbaar. Al doen Bruckner en scenaristen Ben Collins en Luke Piotrowski wel degelijk hun best om het mysterie een duidelijk steekhoudend kader mee te geven.

The Night House concentreert zich als psychologisch karakterportret in tegenstelling tot wat de titel suggereert niet op een behekst huis maar op de vrouw die het bewoont. En aangezien Hall in de huid van die vrouw een prima absorberende vertolking neerzet, is de kans groot dat je al dan niet gewillig meestapt in dit buitenwereldlijk mysterie dat aan de eindmeet meer gemeen heeft met de strapatsen van The Invisible Man dan met de vloerplinten van The Amityville Horror. Graag gezien, dit nachthuis. Met als beloning drie sterren op de I See Dead People-schaal.