Colin Farrell en Jamie Foxx, dat zijn de opvolgers voor Don Johnson en Philip Michael Thomas die destijds in de televisie-serie de rol van superagent mochten spelen. Beide acteurs hebben al wat ervaring in het actie-genre (Farrell met het bijzonder zwakke S.W.A.T., Jamie Fox was ondermeer te zien in de actie-thriller Stealth) en dus waren enkel nog het gepaste kapsel (Farrell) en een accentswijziging nodig om in de voetsporen van de vorige M.V.-agenten te treden.
Sonny en Ricardo zijn in een hippe, stomende discotheek aanwezig om een 'deal' af te ronden rond ene Neptune wanneer Sonny's telefoon rinkelt. Een tipgever laat in een kort gesprek verstaan dat het einde (van de onderlinge samenwerking) nabij is maar dat hij hen 'niét heeft verlinkt'. Slecht nieuws dus en goed nieuws. Voor het slechte nieuws neemt Sonny onmiddellijk contact op met het Politiebureau om meer informatie te weten te komen over de klus waarmee de beller op dat ogenblik bezig had moeten zijn. Tevergeefs want ondanks het snelle telefoontje en het feit dat Sonny en Ricardo de klikspaan even later met hun supersnelle Ferrari van de autosnelweg kunnen plukken kan niet voorkomen worden dat twee mannen van een speciale antidrug-brigade worden neergeknald door de 'bad guys'... Verlinkt door de beller. Die ook al vrij snel verneemt dat hij zelf de rekening heeft betaald met het leven van zijn familie.

Het gevolg is dat Sonny en Ricardo samen met hun Politiechef en F.B.I.-Geheim Agent Fujima die de operatie leidde die fout afliep, van ideeén wisselen. Waarna wordt besloten dat men nu achter de 'Aryan Brotherhood' aan moet, de grote jongen(s) zeg maar. Undercover.
De voorbereiding verloopt vlekkeloos, men gaat knoeien met het strafregister van de twee waardoor iedereen die via één of ander (Politie-)kanaal het gerechtelijk verleden of andere persoonlijke gegevens opvraagt van Sonny of Ricardo zaken verneemt die enkel op het strafblad van zware jongens voorkomen. Niets mag aan het toeval overgelaten worden wanneer men straks grote hoeveelheden drugs Zuid-Florida gaat binnensmokkelen. Want het gaat hier om grote transporten. En veel geld. Iemand die destijds al nauw samenwerkte met de autoriteiten krijgt een bezoekje van de Miami Vice ploeg en die laten hem maar weinig keuze om een telefoontje te slaan naar de spreekwoordelijk grote vis.

Miami Vice is terug. En wie kan voor een betere comeback zorgen van de serie dan de man die in de jaren '80 al nauw betrokken was bij de gelijknamige televisieserie, Michael Mann himself... De regisseur die bij het lezen van Tony Yerkovich's scenario voor de originele Miami Vice pilootaflevering die toen al maar wat graag in langspeelfilmvorm had willen gieten ! Maar zo ver kwam het toen niet want men had Miami Vice al beloofd als televisieserie voor NBC.
Farrell en Foxx dienden voor Miami Vice vanzelfsprekend een aantal zaken opnieuw op te frissen, ondanks de opleiding die Farrell vroeger al kreeg voor S.W.A.T. en The Recruit en de actievolle tijd die Foxx al doorbracht voor Jarhead en Stealth. De twee werden ook nu weer gedrild volgens een wel heel strikt en zwaar programma dat ondermeer vier bezoeken per week aan de schietstand inhield met tot 500 afgevuurde patronen per dag. Ondermeer.
Miami Vice werd opgenomen in Miami en Key West (Florida) maar ook in Paraguay, de Dominikaanse Republiek, Uruguay en Brazilië. De orkanen Katrina, Wilma en Rita zorgden gelukkig niet voor schade toen men in de Caraïben aan het filmen was en leidde enkel tot het verlies van zeven 'draaidagen'. Daar zul je dus niets van merken.

De verwachtingen waren bij ons bijzonder hoog gespannen voor de nieuwe film van Michael Mann. Niet in het minst om het eerder werk van de filmmaker waarbij vooral Heat een bijzondere indruk heeft gemaakt op ons. Heat - met Robert De Niro, Val Kilmer en Al Pacino was pakweg tien jaar geleden de beste film die dat jaar in de bioscoop werd uitgebracht met als hoogtepunt wat voor ons nog steeds de beste schietpartij ooit verfilmd is. De manier waarop in hartje centrum de in het nauw gedreven boeven slaags raakten resulteerde in een vuurgevecht zoals geen ander. Met het sublieme einde van een mikkende Al Pacino die met zijn machinepistool een kogel afvuurt waarvan je de lege huls even later op de grond hoort vallen bij een schitterende stilte. Subliem gewoon.
Maar, de Michael Mann van toen is niet meer de Man(n) van nu. Want dit Miami Vice is weliswaar net niet langdradig, maar duurt toch te lang, dit moest gebalder, geconcentreerder. Op die manier zou je niet alleen aan meer schoten per minuut komen, er zou ook meer vaart in de film zitten. De middelen ontbreken zeker niet, aan snelle auto's immers geen gebrek (een onwaarschijnlijk snelle Ferrari, wat knappe BMW's en die zwarte Jeep-achtige Amerikaanse karren), en ook de protagonisten treft hier geen schuld alhoewel het 'buddy'-gehalte wel wat onder de verwachtingen blijft.
En toch toont Michael Mann met een sterke actie-flits waartoe hij nog steeds in staat is. De scéne waarin men de trailer/caravan benadert, hoe dit afloopt maar vooral wat zich afspeelt eens men binnen is. Dit is klasse, dit is be-re-sterk.

En dan maken wij ons natuurlijk op voor iets wat de apotheose moe(s)t worden. Sonny, Riccardo en zijn team maken zich klaar voor een laatste confrontatie met de drugdealers die over een wapenarsenaal beschikken, door Filmfreak-redacteur Jonathan Richards treffend omschreven als enough firepower to settle things in the Middle-East...
De lader wordt onderaan het machinepistool ingebracht. Klik. Kijken in het verlengde van de loop. Eén oog gesloten. De ander in de miklijn. Het wapen wordt opgespannen, een kogel wordt in de kamer gebracht. De patronen worden zichtbaar. Ze zijn goudglimmend. Terug loslaten. Klak. Gewapend. Klaar voor de strijd. Dit ziet er goed uit. Dit belooft Mann-vuurwerk. Maar dan gebeurt iets vreemds. De 'shoot-out' ziet er helemaal niet goed uit. Het lijkt alsof je in een soort van avant-première een stukje 'Behind the Scenes' van de DVD te zien krijgt. De positie van de camera is niet waar je die verwacht, de belichting is onevenwichtig, hier komen gewoon een aantal foute plaatjes op het grote scherm. Het lijkt wel alsof men de opnames van de hoofdcamera heeft gecombineerd met wat de ondersteunende (Behind the Scenes-) camera heeft geregistreerd. Heel verrassend én toch wel een anti-climax wanneer je ziet hoe de Australische Dion Beebe die al een Oscar won voor zijn camerawerk in Memoirs of a Geisha (!!) hier flink de spreekwoordelijke mist in gaat. Misschien omdat men op dezelfde manier wou gaan filmen als men deed in Collateral (met HD-camera's met andere woorden) ? Misschien. Vast staat dat er dus nog wat montage-werk te doen is voor men deze actie-prent met de DVD-release in de huiskamer brengt.