Een in New York gesitueerde praatfilm over relaties: wedden dat er een paar pipo’s zijn die “Maggie’s Plan” gaan vergelijken met Woody Allen ?  Terwijl de niche van door vrouwen geregisseerde relatievignettes is ingenomen door Nicole Holofcener, maakster van fijne filmpjes als “Lovely & Amazing”, “Friends With Money” en “Enough Said”. Wie wil vergelijken, doet dat beter met haar. Al vindt regisseuse Rebecca Miller – niettegenstaande het afvinken van voor de hand liggende clichés – hier vooral een eigen stem. Voor stamboombijhouders: Rebecca is de dochter van Pulitzerprijswinnaar Arthur Miller, bekend van stukken als “Death Of A Salesman” en “The Crucible”. En ook als tweede echtgenoot van ene Marilyn Monroe. Zelf is ze getrouwd met Daniel Day-Lewis.

Een snelfilmster/-schrijfster is Rebecca Miller niet. “Maggie’s Plan” is haar vijfde film op twintig jaar tijd. En het is een aardige vijfde geworden Een relatiefilm voor volwassenen die – niettegenstaande het afvinken van voor de hand liggende clichés – vooral catert aan wie het beu is dat liefde steevast als suikerzoete hartplak wordt voorgesteld en die klaar staat om harakiri te plegen wanneer op het eind alles koek en ei wordt na een suikerspurt naar een luchthaven waar het vliegtuig met de verloren liefde vertrekkensklaar staat. Een cliché dat Miller elukkig niet afvinkt.

Carolientje wou een man en kreeg nooit genoeg daarvan. Capriolen die Willeke Alberti in 1977 bezong. Maggie (Greta Gerwig) wil een kind, ook als ze geen man vindt. Het plan daarvoor heeft ze al klaar: een ex-studiegenoot wil haar wel wat sperma overhandigen zodat ze via kunstmatige bevruchting een kind op de wereld kan zetten. Een relatie aangaan met de vader/augurkenhandelaar Guy (een ingetogen geestige Travis Fimmel, een van de vikings in de tv-reeks “Vikings” en binnenkort ook te zien in de hoofdrol in “Warcraft”) ziet ze echter niet zitten. Rond die tijd wordt Maggie verliefd op antropologieprofessor John (Ethan Hawke). Ze loopt hem toevallig tegen het lijf aan de school waar ze beide lesgeven, en de vonk slaat over. Zeker zijn droom om een roman te publiceren dwingt Maggie op de knieën voor haar, zeker als John bij haar de rust, schwung en inspiratie vindt die hij bij zijn vrouw Georgette (Julianne Moore) niet vindt. Van het een komt het ander en John ruilt Georgette en zijn twee kinderen in voor Maggie en de dochter die hij haar schenkt.

Eind goed, al goed ?  Neen. Wel het begin van een complexe liefdesobservatie die af en toe dreigt de dramatische toer op te gaan, maar die in eerste instantie de finish haalt als one liner-strooiende komedie die uit de koker van Woody Allen …. pardon, Nicole Holofcener zou kunnen komen. En waarin de nadrukkelijk geaccentueerde spitsvondigheid ervoor zorgt dat “Maggie’s Plan”  - niettegenstaande het afvinken van de voor de hand liggende clichés – netjes overeind blijft als romantisch spinnewiel voor sardonische cupidoschelmen (m/v). Wie trouwens uit de bol wil gaan op een hilarische versie van Springsteens “Dancing In The Dark” - met als opvallendste kenmerken een melodica en een man-vrouw combo met een Quebec-accent – moet “Maggie’s Plan” zeker met een bezoekje vereren.

Ja, we weten het: als je lang nadenkt over dit filmpje merk je na een tijdje dat de spoeling eigenlijk toch maar dun was en er nogal wat elementen inwisselbaar zijn met bouwstenen van minstens tien andere in het dozijn. Maar we hebben ons hoe dan ook goed geamuseerd bij deze dramedy. Meer moet dat niet zijn om drie sterren in het waarderingshokje te kleven.