Tom Cruise is al jarenlang op zoek naar het goudkleurige beeldje dat voor velen de ultieme waardering is van hun kunnen op het vlak van acteren, regisseren, productie, muziek, enz... De Oscar. Of noem 'm de 'Academy Award'. De kans dat hij er deze keer niét naast grijpt is reëel. Hij heeft op het moment dat we dit schrijven alvast een Golden Globe nominatie op zak en die zijn in het verleden steeds een belangrijke indicatie gebleken voor wat zich afspeelt op 'Oscar Night'. Met wat meeval kunnen ook enkele andere mensen die hebben meegewerkt aan The Last Samuari stiekem hopen op een filmonderscheiding. De filmmuziek bijvoorbeeld laat zich positief opmerken, terwijl men ook een prachtige omgeving en locatie wist te kiezen die voor heel wat fraaie shots heeft gezorgd (alhoewel het er nog heel wat meer mochten zijn...). In het stevige verhaal zitten prachtige stukken die met de gepaste cast en crew enkel hebben geleid tot majestueuze filmscénes. In The Last Samuari is het niet de computer die zorgt voor automatisch strijdende krijgers maar is het de uitstraling van de hoofdrolspelers, hun imposante kostuums, een allesomvattende wide shot van de battlefield, de passende slow motion shots bij de gevechtsscénes, de vele extra's...

Kapitain Nathan Algren is in zekere zin uitgeblust, vooral wanneer het op strijden en vechten aankomt. Gettysburg zindert nog na en de bloederige, wrede taferelen van afgeslachte indianen(kinderen) spoken nog steeds door zijn hoofd. Zijn resultaten bij dit alles hebben hem een contract opgeleverd met Winchester, een wapenfabrikant die à rato van 25 Dollar per week soldaat Algren op de bühne laat staan met een geweer in de hand maar dan in beter omstandigheden als die waarin hij het talloze keren heeft gebruikt bij zijn vorige slachtpartijen. Op een dag wil zijn baas de krijger in hem nieuw leven inblazen. Bij de technologische vooruitgang in het land van de rijzende zon stuit men op een strijdlustige groep samoerais die hun manier van leven en hun waardes niet willen opgeven omwille van nieuw aangelegde spoorwegen en telegraaflijnen. Men vraagt Algren dan ook om in te staan voor de opleiding en training van wat een indrukwekkend leger moet worden dat in staat is om de strijd aan te gaan met de wilden want een betere omschrijving voor de moedige krijgers die de de samurai eigenlijk zijn heeft men niet. Maar de Aziaten kunnen niet in een handomdraai omgetoverd worden tot moedige, vastberaden soldaten die blindelings een vuurwapen kunnen hanteren. Ze zijn dan ook verre van klaar voor de strijd wanneer een actie van de Samurai het aanvatten van de strijd wat lijkt te zullen vervroegen. De vastbesloten legertop heeft geen begrip voor Algren's standpunt waardoor een groot aantal Japanners in de pan wordt gehakt (je mag het hakken zelfs bijna letterlijk nemen) en Kapitein Algren wordt gevangen genomen. Net voor het aanbreken van de winterperiode wordt hij overgebracht naar de plaats waar de samurai leven, een onherbergzaam gebied waar ontsnappen onmogelijk is. Stilaan groeit bij Algren een zekere waardering voor de ingesteldheid, de levenswijze en bekommernissen van dit volk. Hij keert uiteindelijk terug naar zijn aanvankelijke werkgevers, maar dan aan de zijde van de Samurai...

Wanneer regisseur Edward Zwick de laatste fase van dit Samurai-project had afgerond, betekende dit voor hem de realisatie van een (jongens)droom. Zwick had als tiener al meer dan een gewone interesse voor de Japanse cultuur en hun films. The seven samurai van Akiro Kurosawa is volgens hem een film waarin alles steekt wat een goed regisseur moet weten omtrent storytelling, het uitbouwen van een personage of het filmen van actie of drama. Oscar-winnaar Zwick (Shakespeare in love) heeft de prent dan ook tallozen keren bekeken en gaat nog een stap verder door te stellen dat één en ander ertoe heeft geleid dat hij later films zou gaan maken... Ook Tom Cruise deelt de interesses van de filmmaker en ging voluit in de acht maanden lange voorbereiding voor zijn rol. Naast het omgaan met allerhande wapens ging hij ook 'Kendo' leren (Japans zwaardvechten) waardoor hij in de mogelijkheid was om heel wat van de gevechtsscènes zelf uit te voeren. Als hij dan al eens een vrij moment had, zat hij met zijn neus in de boeken, iets als The killer angels bijvoorbeeld. De klasse van een Ken Watanabe is iets wat ook al mag benadrukt worden. De gepaste look hebben volstaat natuurlijk niet om de rol van Katsumoto gestalte te geven maar de acteur die in 1982 al zijn tv-debuut maakte, heeft de uitstraling die van zo'n personage verwacht wordt en helpt ons om dingen als harakiri iets makkelijker te gaan begrijpen of aanvaarden. The Last Samurai is de eerste film ooit waarvan opnames werden gemaakt in het Japanse Himeji, met zijn indrukwekkende Engyoji tempel en het klooster op de Shosha-berg, overigens een pelgrimsoord voor vele Japanners. Een andere locatie was dan weer New Plymouth in Nieuw-Zeeland. Prachtige locaties leiden tot mooie plaatjes en beeldjes. Voeg daar de talenten van een Cruise en een Watanabe aan toe, alsook een getalenteerde crew onder leiding van regisseur Edward Zwick, plus een waardevol scenario en je hebt een goede film. Soms lijkt het maken van een goede film zo eenvoudig. Lijkt.