Best niet teveel teensletsen aantrekken als je dit najaar (en volgend voorjaar) naar de bioscoop trekt. Er staan immers nogal wat films op het programma die de onfrisse praktijken in het Midden-Oosten aankaarten, en daar komt uiteraard het nodige woestijnzand aan te pas. Soms primeert het politieke aspect van de ‘war on terror’ (“Lions For Lambs”, “Rendition”), soms het menselijke (“In The Valley Of Elah”, “Grace Is Gone”), maar soms staat ook de actie centraal. Binnenkort kunnen we naar “Redacted”, Brian De Palma’s videodagboek ‘update’ van “Casualties Of War”, en ook in “The Kingdom” is het dikke ambras in het Midden-Oosten.

Islamterroristen plegen een aanslag in een Amerikaanse wijk in Saoedi-Arabië. De mannen werken er op de olievelden, en hun vrouwen en kinderen wonen als expatriots in de wijk. De aanval begint met sluipschutters die er niet voor terugdeinzen vrouwen en kinderen neer te maaien, daarna doet een zelfmoordenaar een menigte in een baseballstadion ontploffen, en tenslotte explodeert ook nog een bomambulance. Het verdict: meer dan 100 doden, meer dan 200 gewonden en heel wat pissed Amerikanen in de US of A. Vooral bij het FBI komen Rambo-gevoelens boven: één van de slachtoffers was immers lid van het team van speciaal agent Fleury (Jamie Foxx) en die wil zo snel mogelijk naar de plaats des onheils om de daders te klissen. Maar zo eenvoudig ligt dat niet: de politieke autoriteiten willen geen Amerikaanse militairen naar het gebied, omdat anders hun oliebelangen in het gedrang kunnen komen. Fleury en de zijnen (Jennifer Garner, Chris Cooper en Jason Bateman) chanteren dan maar de Arabische ambassadeur in de VS met wat ze weten over malafide geldstromen, en zo krijgt het kwartet alsnog toestemming om gedurende vijf dagen ter plaatse te zijn. Ze worden er toegewezen aan lokale politieagent Faris Al Ghazi (Ashraf Barhom, één van de zelfmoordterroristen uit “Paradise Now”) die de zaak in opdracht van de lokale prins onderzoekt, maar die de Amerikanen vooral niet teveel armslag mag geven. Want de aanwezigheid van lokaal opererende terroristen erkennen is dan weer niet goed voor hun blazoen…

Regisseur Peter Berg en scenarist Matthew Michael Carnahan proberen onder auspiciën van Michael Mann een actiedrama te maken dat zowel positief is voor de Amerikanen als voor de (goedbedoelende) Arabieren. Want niet iedereen is uitschot natuurlijk. De studio was zelfs zo voorzichtig om de afgewerkte film eerst aan de moslimgemeenschap te tonen (zowel in de States als in Arabië) vooraleer de film wereldwijd in roulatie te brengen. Een nobel doel. “The Kingdom” mag dan wel geen controverse hebben losgeweekt in de media, toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat de film, tussen alle pogingen in om politiek correct te zijn, vooral een flinke staalkaart is van de Amerikaanse gung ho-aanpak. In dat opzicht is “The Kingdom” Hollywood ten voeten uit: bij de vele oorlogsfilms die tijdens WO II werden gemaakt waren de Amerikaanse helden ook steevast larger than life. Wie tussen de lijntjes kan kijken, ontdekt ook in “The Kingdom” heel wat Uncle Sam-invalshoeken.

Ok, Foxx en zijn team worden niet voorgesteld als hersenloze militairen, maar ze worden wel ongegeneerd gebruikt als manipulerende trekhaak. Goedkoop sentiment waar “The Brave One” zich recentelijk ook zwaar aan bezondigde. Uiteraard had het FBI-slachtoffer een sterke band met het team in het algemeen en met Jennifer Garner in het bijzonder (waardoor het passeren van de lijkkist wat traantjes mag losweken) en ook de scène waarin Foxx het zoontje bezoekt van de overleden FBI-agent is er enkel maar om de aangekondigde wraakoefening tegen de terroristen te vergoelijken. Helemaal leuk wordt het met het karakter van Al Ghazi. Ontegensprekelijk een goede moslim die tegen het geweld is en de terroristen wil klissen. Wanneer Foxx hem vraagt waarom hij bij de politie is gegaan, luidt het antwoord dat hij zich liet inspireren door de tv-series 'The Hulk' en 'The Sixty Million Dollar Man'. Kortom, het is toch dankzij de Amerikaanse invloed dat er rechtschapen moslims bestaan. Ook de scènes die als comic relief de tegenstelling tussen de Amerikanen en de Arabieren blootleggen (Jennifer Garner moet haar borsten bedekken en mag niet mee naar het prinselijk paleis) komen goedkoop over.

“The Kingdom” eindigt met een eclatante actiescène die duidelijk werd gedraaid onder het goedkeurend oog van co-producent Michael Mann, maar die ook zwaar schatplichtig is aan pakweg Ridley Scotts “Black Hawk Down”. Peter Berg filmt de scène heel intens, maar het wordt nooit echt meeslepend of verrassend. De scène met de voor de videocamera gefilmde onthoofding is een valse cliffhanger, en ook het feit dat de opperterrorist nog komt opdagen zorgt voor een overbodige closure. Het resultaat is een film die weet dat hij op een dunne koord danst, ook al is hij mijlenver verwijderd is van stereotiepe militaire drek. Maar toch: pacifisten en linkse jongens hebben deze film niet nodig om te weten dat het ganse zaakje in het Midden-Oosten stinkt, en de kans dat een aanhanger van de oorlog in Irak zich door deze film laat bekeren is zo goed als onbestaand. Er mag dan wel een sympathieke moslim ten tonele worden gevoerd, uiteindelijk zijn het toch maar weer de Amerikanen die de dag redden en het gevaar bij de wortel aanpakken. Daardoor kan “The Kingdom” eerder mensen inspireren om toch maar door te gaan in Irak, en terloops misschien ook Iran en Afghanistan door de gehaktmolen te draaien. Een boodschap die niet expliciet wordt gepredikt, maar die zich al dan niet bewust wel tussen het kruisvuur schuilhoudt.