2001 blijft dusver het sleuteljaar in de carrière van Halle Berry. Toen was ze te zien in “Monster’s Ball” en voor die vertolking zou ze een jaar later een Oscar winnen voor beste actrice in een hoofdrol. Dusver is ze nog steeds de enige Afro-Amerikaanse actrice die dat beeldje op de schoorsteenmantel kan plaatsen. Daarnaast liet ze in 2001 ook haar borsten zien in “Swordfish” en daar zou ze een bonus van een half miljoen dollar voor gekregen hebben, bovenop haar toen recordbrekende vrouwensalaris van vijf miljoen. Al spreekt Berry dat van die bonus tegen, want haar ‘babies’ zijn volgens eigen zeggen niet te koop.

Berry’s borstenbroodje leek in ieder geval gebakken, en dat leidde vervolgens naar een rol als Bondgirl en naar een stormachtige verschijning in de “X-Men”- franchise. En een grote dosis zelfrelativering: zelfs haar Razzie Award voor het vermaledijde “Catwoman” ging ze met de nodige sarcastische schwung ophalen.

Inmiddels is Berry ook meer en meer te zien in B-filmpjes die op haar nog steeds populaire status drijven. Twee van die B-filmpjes plaatsen haar in een situatie waarin ze als een trefzekere bezetene een ontvoerde persoon probeert terug te vinden. In het in de Benelux rechtstreeks op Netflix aangespoelde wegwerpthrillertje “The Call” gaat ze als hulplijnmedewerkster race tegen de klok-gewijs op zoek naar een ontvoerde tiener, en in deze “Kidnap” gaat ze dwars door alles heen op zoek naar haar zoontje dat uit een speeltuin werd ontvoerd, terwijl zij ettelijk luttele meters verder een telefoontje afhandelde. Berry ziet nog net de auto vertrekken met daarin haar zoon en zet prompt de achtervolging in met haar eigen vehikuul. Het gevolg: een uur durende achtervolging met heel wat stunt-, vlieg- en wrakwerk. En een climax in een afgelegen huis vooraleer de kleine ukkepuk zich terug veilig in Halles armen kan drukken.

“Kidnap” lag na het faillissement van de oorspronkelijke distributeur Relativity Media twee jaar op de plank en rolt er af als een heel generisch thrillertussendoortje. Het script is rechttoe-rechtaan en bevat nauwelijks een verrassing. Idem dito voor de regie, al doet de Spanjaard Luis Prieto (regisseur van de Engelstalige remake van Nicolas Winding Refns “Pusher”) wel zijn best om de snelwegpassages zo afwisselend mogelijk te maken: hij richt zijn camera zelfs eens op het asfalt. Dat helpt “Kidnap” weliswaar vooruit, maar het zal je hopelijk proper gewassen vingernagels niet naar het scherpst van je tandensnee brengen.

Dit is typisch zo’n filmpje waarvan de bekijkbaarheid het meest positieve is dat erover te zeggen valt. Zo gezien, zo vergeten. Toch een schouderklopvermelding voor Berry die zich wel degelijk met overgave op haar rol van taaie moederkoek gooit en daarmee de schaarse meubelen die er zijn met toch wat aplomb weet te redden. En dat is vooral goed nieuws voor voetbalmoeders die een euro of tien willen spenderen aan een salonfähige grindhouse-wannabe.