Conclusie 1. Ondanks dat de overgrote meerderheid van de aanwezigen in zaal 2 gisteren Grown Ups waren, is gebleken dat Grown Ups niet echt een film is voor Grown Ups. Conclusie 2. Het overgrote deel van de hedendaagse Hollywood komedies zijn niet voor Grown Ups. Daar is deze Grown Ups het zoveelste pijnlijke bewijs van.
Wie de twee bovenvermelde besluiten meent te begrijpen kan van ons aannemen dat Grown Ups niet hun spreekwoordelijk kopje thee zal zijn. En als je weet dat de nochtans heel breeddenkende filmrecensent en Filmfreak redacteur Alex De Rouck deze Dennis Dugan film (bewust) links liet liggen, dan weet je al genoeg én nemen wij de zware taak op ons om na te gaan of het allemaal misschien niet een heel klein beetje zou kunnen meevallen...

Het begin van het Grown Ups speelt zich af dertig jaar geleden. Toen overtroffen vijf jonge kereltjes zichzelf in een belangrijke basketbal-finale, het was overigens de eerste keer dat coach 'Buzz' hen zo diep in een kampioenschap had gecoacht. Maar niets blijft duren en vandaag is de populaire en door alle spelers geliefde trainer lang geleden al uitgeschud door zijn team - gecremeerd en uitgestrooid zeg maar - en besluit Lenny Feder (Adam Sandler) om alle spelers van toen en hun families terug samen te brengen tijdens het (voor Amerikanen) belangrijke 4th of July Weekend. Lenny is zelf een belangrijk agent in Hollywood en heeft er dus de centen voor om een joekel van een buitenverblijf te huren voor de vermelde reünie. Zijn vrouw is al even prominent als hem, maar dan in de modewereld. Een belangrijke show in Milaan op dag 2 zorgt ervoor dat ze slechts één dag zullen kunnen blijven. Althans, dat is de bedoeling...

Het wordt een weerzien die voor iedereen zijn positieve kanten lijkt te hebben. Het is leuk om elkaar na zo'n lange tijd terug te zien in een omgeving die hiervoor bijzonder goed geschikt is : een immense chalet aan de rand van een meer. En reken maar dat het een bont allegaartje van mensen is : Kurt McKenzie (Chris Rock) is een huisman, alhoewel hij daar letterlijk en figuurlijk maar weinig van bakt. Zijn kinderen verkiezen pizza in plaats van wat hij zelf klaarmaakt. Mama gaat de pizza's wel halen en oma die bij de familie inwoont is de nagel aan zijn doodskist.
Marcus Higgins (David Spade) is de enige vrijgezel van het gezelschap. De rokkenjager houdt van flirten en de vrijheid om dit te doen mag dan wel leuk zijn, eigenlijk is hij toch wat jaloers van zijn vrienden want die hebben toch een vrouw en kinderen. En dat zijn nog maar drie van de hoofdpersonages. Het wordt pas helemaal te gek, allez... bij wijze van spreken dan, wanneer de gekste van de vijf zijn dochters uitnodigt naar het meer.

Grown Ups werd grotendeels opgenomen in de buurt van het meer Chebacco in Essex, Massachussetts. Het gebouw zelf waar de binnenopnames werden gedraaid was qua locatie misschien ideaal, het moest opgekalefaterd worden om dienst te kunnen doen voor de film. Maar daar hield het niet mee op, er werd ook een steiger gebouwd, een soort strand (met aangevoerd zand) en een groene (gras)zone die daar op aansloot. Eens het allemaal was afgewerkt, bleek het de perfecte set te zijn voor de film. En daar kwam nog het voordeel bij voor de mensen in de buurt daar dat alles in deze (betere en mooiere) toestand werd achtergelaten. Inbegrepen het basketbalterrein dat door de makers speciaal voor deze film een stuk groter werd gemaakt dan datgene wat door de makers initieel werd aangetroffen.

Dennis Dugan (Big Daddy, Happy Gilmore, Beverly Hills Ninja, You Don't Mess With The Zohan, I Now Prouncounce You Chuck and Larry) tekent voor de regie van deze weinig mature komedie en werkte al vier keer samen met Rob Schneider, drie keer met David Spade, drie keer met Chris Rock en twee keer met Kevin James. Adam Sandler kent hij nog het best van al want daar filmde hij nog meer mee samen. Het zijn cijfers die goed aangeven wat je in deze komedie kunt verwachten natuurlijk. Voor wie het allemaal nog niet kan plaatsen bij wijze van indicatie enkele van de grappen die de ene groep aan het lachen zal brengen en bij de andere zal zorgen voor frustratie en ergernis dat ze een toegangskaartje kochten voor deze film. Maar de grote winnaars zijn natuurlijk diegenen die de recensie(s) lezen voor ze richting bioscoop trekken...
Een vierjarige die aan mama's borst(en) lebbert om zich van de nodige melk te voorzien, de moedermelk die in een andere scène zo overvloedig in alle richtingen spuit dat ze ook terecht komt in het gezicht van enkele aanwezigen (waarna iets op het scherm komt als hmm, eigenlijk best wel lekker), iemand die struikelt en met zijn gezicht in een dikke vlaai van weet ik veel welke viervoeter terechtkomt en natuurlijk mogen ook de winden/scheten niet ontbreken in een aantal scènes...

En dan zijn er nog de échte cliché-momenten. Die waarin een personage zich plots dit en dat realiseert en dat op een zo weinig mogelijk spontane manier aan de aanwezigen opbiecht. Ja, het zit er allemaal in, in Grown Ups, meer nog, ze doen dit zelfs netjes na elkaar in dezelfde scène. Het enige wat nog ontbreekt is een ondertiteltje in de zin van en dit... beste kijker(tjes), is de moraal van dit verhaal.....
En aangezien sport toch wel de insteek was van bij het begin zal het ook geen mens verbazen dat het vijftal dertig jaar na datum nog een partijtje basketbal speelt tegen de tegenstrevers van toen. Het zou zonde geweest zijn om hét cliché van de sportfilm niet mee op te nemen in de film.
En nu maar hopen dat niemand het in zijn hoofd haalt hier een sequel rond te maken.