Michael Bosworth (Mickey Rourke) is een bajesklant die vastzit omwille van een paar moordjes. Niettegenstaande hij liever zijn verdediging in eigen handen had genomen, wordt hij hiervoor bijgestaan door de mooie Nancy Bryers (Kelly Lynch, tweede keer op rij advocate na Curly Sue).

Bij een 'gesprek onder vier ogen' ziet Michael de mogelijkheid om zowaar een punt weet ik hoeveel van tussen de jaretellen van zijn blonde advocate te toveren (waar je zo'n ding al niet kunt opbergen) en samen kiezen ze het hazepad. Nancy wordt als gijzelaar meegenomen tot Michael beseft voorlopig beter af te zijn zonder haar wel belooft te zullen blijven wachten op haar. Daarna scheurt de wagen met z'n twee vrienden (waaronder 1 broer) naar de Jaguar cabrio die Nancy op een afgelegen plaats heeft achtergelaten.

Het plan voor Michael is vrij duidelijk; hij wil een rijk gezin gijzelen, daar de nodige poen afpersen om er daarna met de achtergekomen Nancy vandoor te gaan. De slachtoffers worden Tim Cornell (Oscar-winnaar Anthony Hopkins) en Nora (Mimi Rogers). Ondertussen wil het F.B.I. de advocate gebruiken om hen naar Michael Bosworth te leiden om op die manier definitief met hem te kunnen afrekenen.

Als we even heel persoonlijk mogen reageren hier, dan is Desperate Hours een film waar we in ons filmverleden het langst hebben op gewacht. Oorspronkelijk gepland voor mei (en daarna april '91) zag de film half april uiteindeljk de Decascoop-regiezaal. Het in dit geval 'langste wachten' werd echter beloond met een niet zo netjes, bijna slordig ingepakt cadeau'tje.
De idee achter Desperate Hours mag dan goed zijn (maar die bestond al, dus daar kon het zeker niet fout gaan), de uitwerking rammelt en floddert des te meer om zich heen. Jammer dus dat we er een (groot) handvol 'onnauwkeurigheidjes' en 'ongeloofwaardigheidjes' moeten bijnemen en het zelfs kunnen nalaten een voorbeeldje aan te halen omdat zelfs en eerder onervaren biosbezoeker er moeilijk blind kan voor blijven.
Gelukkig wordt dit bijna schipbreuk lijdend filmbootje gedragen door een (vier sterrren) cast-zeetje. Het kan je dan ook niet verwonderen dat wij het vooral moesten hebben van het genieten van Rourke, van het scheurende begin tot bloedige einde...