Chicken Little zet het ganse dorp in rep en roer wanneer op een dag een eikeltje naar beneden komt. Voor het haantje zou dit wel eens het einde van de wereld kunnen betekenen en in een overreactie wordt de alarmbel geluid en bijgevolg paniek gezaaid onder de volledige dierengemeenschap. Het blijkt even later allemaal voor niets geweest te zijn en er zit niets anders op dan dat Little's papa - Buck Cluck - zich excuseert voor de verkeerde reactie van zijn jongste telg. Hierna wordt het allemaal een stuk moeilijker voor Chicken Little want ondanks de goede bedoelingen die hij had wordt hij nu met de vinger gewezen en uitgelachen. Kortom, hij is de kop van jut. En toch is Chicken Little vastberaden om het goed te maken met zijn vader. Hij belooft hem dat hij het toch wel zal bewijzen in de toekomst en sluit zich aan bij het plaatselijke baseball team. Niet zonder succes, tot grote verbazing van iedereen... Maar dan gebeurt natuurlijk het onvermijdelijke. Chicken Little is er getuige van hoe op een onverwacht moment plots een nieuwe dreiging ontstaat voor het dierenrijk en dan moet hij een zeer moeilijke en moedige beslissing nemen. Nogmaals groot alarm slaan dus en het risico lopen dat hij opnieuw het onderwerp van spot zal worden voor iedereen. En het zit Chicken Little ook deze keer niet mee want zijn beste vriendjes willen wel alles doen om hem te helpen, de grote massa én een cameraploeg die is uitgerukt komt telkens nét te laat om te zien welke bezoekers er nu in Oakey Oaks zijn neergestreken...

Chicken Little is van de hand van Mark Dindal (regie) en Randy Fullmer (productie), het duo dat eerder al verantwoordelijk was voor The Emperor's New Groove. De film is opgedragen aan Joe Grant, iemand die voor Disney vele jaren lang van een bijzondere waarde was. Hij ging al aan de slag bij Disney in 1933 en schreef bijvoorbeeld Dumbo en het is ook onder zijn supervisie dat het verhaal van Fantasia werd geschreven. De brave man tekende en verzon nieuwe verhaallijnen tot de dag voor hij overleed. Dat was op 6 mei 2005, slechts één week verwijderd van zijn 97e (!) verjaardag. Het Chicken Little verhaaltje is niet nieuw en dateert eigenlijk uit de 18e eeuw/Engeland. Het was de story die verteld werd aan jonge kinderen op school om hen te wijzen op de gevaren van dingen te gaan opblazen of overdrijven én de verkeerde conclusies te trekken op basis van foute of onvolledige informatie.

Chicken Little was voor veel mensen bij Disney een belangrijke stap van 2-D naar 3-D. Eén ook die niet in een handomdraai kon gemaakt worden. Aangezien zowat de helft van de crew van Emperor's New Groove destijds niet vertrouwd was met 3-D mocht deze groep van artiesten maar liefst 18 maand lang in opleiding gaan en gebruik maken van de apparatuur die voor de 3-D aanpak het meest geschikt was. Een getalenteerd tekenaar overtuigen om het potlood in te ruilen voor een toetsenbord en een muis is iets waar je de artiest in kwestie niet zo snel kunt van overtuigen natuurlijk. Chicken Little zal ook in 'Full 3-D' te zien zijn. Je weet wel, waar je zo'n driedimensioneel beeldresultaat mee krijgt na het opzetten van een 'Real D' brilletje. Maar ook enkel wanneer de betreffende bioscoop beschikt over de speciale Z-Screen lens die voor de digitale projector dient gemonteerd te worden (een enorme verbetering in vergelijking met de systemen van vroeger die twee projectoren vereisten). Maar... only in selected theatres zoals dat dan heet en in België zal het voor zover wij weten noppes zijn. Toch wel jammer eigenlijk voor een systeem dat volgens regisseur Marc Dindal de warmte en charme van een View-Master heeft...

Eigenlijk doet Chicken Little ons denken aan Chicken Run van destijds. De kippen-avonturen en hun belangrijke en spannende missie in de kippenren is nog een beetje in mijn filmgeheugen blijven hangen en eerlijk gezegd beviel die animatieprent me best wel. Anders is het met deze nieuwe Disney-animatiefilm die - toegegeven - wel héél goed en veelbelovend begint. Even de klip van de filmclichés omzeilen en meteen heel sterk openen. Helaas is deze eerste bladzijde er niet één van een beloftevol scenario dat garant staat voor een fantastische zij het korte animatiefilm. Het ontbreekt toch wel aan de hoeveelheid inventiviteiten die eerdere Disney animatiefilms als een Finding Nemo bijvoorbeeld kenmerkten. Er zijn wel wat verwijzingen naar andere films (die van Signs zagen wij echt wel zo aankomen...) en dat maakt het misschien wel allemaal vrij leuk, de basis van het scenario van Chicken Little blijft uitzonderlijk mak. De ruimtewezens die erbij worden gesleurd doen ons denken aan War of the Worlds en het enige positieve hiervan is dat men dit bij wijze van (zelf-)ironische knipoog ook nog eens toegeeft in de film ook.

Chicken Little is dus een film die ons niet echt in vervoering brengt en ervoor zorgt dat wij het allemaal heel kritisch gaan bekijken. En dan vallen dingen op die anders misschien aan je aandacht zouden ontsnappen. Zo heeft het hoofdpersonage een bijzonder pluizig kopje maar ontbreekt een lichamelijk of dierlijk steuntje waarop dat brilletje eigenlijk moet rusten. Het is maar één minpuntje van een film waar we toch wel heel wat meer hadden van verwacht.. Heel verrassend voor een film met een hoofdpersonage dat dank zij de aanwezigheid van 700 individuele spiertjes door de animators enorm veel armslag gaf om het kipje zowat alles te laten doen...