Er komen tegenwoordig nogal wat films op ons af, die op één of andere manier verband houden met terrorisme, alhoewel er geen rechtstreekse link is met 11/09, het maken van en de idee voor de films in kwestie kwamen voor de terreur en niet omgekeerd... In Bad Company zit de Amerikaanse inlichtingendienst met een probleem, iemand met minder goeie (lees : terroristische) bedoelingen is in het bezit gekomen van een krachtige mini-atoombom, weliswaar in aktentas-formaat maar toch krachtig genoeg om een pak slachtoffers te maken onder de Amerikaanse bevolking. Men heeft er bij de C.I.A. een bom geld voor over om het 'ding' af te kopen en op deze manier alle andere kandidaat-kopers (en dat zijn er heel wat natuurlijk) voor te zijn.

Kevin Pope (Chris 'Down te Earth' Rock) heeft er al aardig wat tijd opzitten als antiekhandelaar in Praag om met een goeie dekmantel makkelijker in contact te komen met de eigenaar van het springtuig en hem dan Oakes (Anthony Hopkins) voor te kunnen stellen als potentiële, maar schatrijke kandidaat-koper. Adrik Vas (Peter Stormare - Chocolat, Windtalkers, Minority Report) is niet echt iemand waarmee makkelijk kan onderhandeld worden, maar men komt toch overeen wat een bom geld moet opgehoest worden om de bom in zijn bezit te kijrgen, alsook de datum waarop de trans-actie zal bezegeld worden : 10 dagen later... Al snel blijkt dat Kevin Pope niet zo lang meer te leven heeft, hij wordt kort na zijn vertrek daar neergekogeld door enkele (andere) 'Bad guys'.

Op die manier heeft de C.I.A. er zowaar nog een probleem bij (zonder Pope kan de 'deal' onmogelijk tot een goed einde gebracht worden natuurlijk), maar omdat hun wegen natuurlijk ondoorgrondelijk zijn (hey, dit is de CI.A. !), komen zij er snel achter dat Pope een identitieke tweelingbroer heeft alhoewel geen van de twee hiervan eigenlijk op de hoogte is.'Identitiek' is veel gezegd, het feit dat Jake Hayes als twee druppels water op zijn broer lijkt is de enige gelijkenis tussen de twee : Jake is een bezige bij in het oplichten van mensen op allerhande manieren en runt zijn 'handeltje' op straat, naast enkele baantjes die hier los van staan : DJ in een nacht-club bijvoorbeeld ('I'm all out of love', praaaaachtig...). De opdracht voor Oakes en zijn collega's is dus deze bijzonder 'gladde jongen' in een maatpak te krijgen, het plaatselijke taaltje van de slechteriken aan te leren, hem goede (tafel)manieren bij te brengen en zijn algemeen niveau en voorkomen een fikse duw opwaarts te geven. Kortom, hij moet klaargestoomd worden om, binnen de 9 dagen Nota Bene, deel twee van de heuse atoombom-transactie tot een goed en bij voorkeur weing explosief einde te brengen...

Wanneer we naast de naam van regisseur Joel Schumacher (8 mm) de naam van Jerry Bruckheimer op de affiche zien staan, gaat ons verwachtingspatroon vrijwel automatisch in een bepaalde richting : we verwachten een snelle, actievolle en spectaculaire film met grootse, indrukwekkende scénes die in sneltrein-vaart over je heen komen gewalst (remember Black Hawk down, maar ook Con air bijvoorbeeld...), het is gewoon hét handelsmerk van één van de succesvolste filmproducers in Hollywood. Het lijkt echter alsof men voor Bad Company de troef die een Bruckheimer toch is voor een actievolle film, zo lang mogelijk heeft willen achterhouden om die (gelukkig maar...) in de ultieme finale toch met veel overtuiging uit te spelen. Een finale die uiteraard meer inhoudt dan deel 2 van de transactie, het zou getuigen van een bijzonder gemakzuchtig en weinig inventief scenario...

Chris Rock en Anthony Hopkins mag dan een vreemde combinatie lijken, we zijn aan het eind van de film tot de vaststelling gekomen dat ze dat eigenlijk niet is. Gelukkig maar doet Rock niet langer waarvoor wij 'm ook hier onverstoorbaar naar de slachtbank zouden gevoerd hebben : z'n geforceerde Eddie Murphy-imitatie(s) opvoeren waarmee hij in het verleden onze haren deed ten berge rijzen... Rock kan ook grappig zijn op z'n eigen manier en bewijst het (slechts een paar keer) ook in Bad company, niet in het minst wanneer hij Nicole (Garcelle Beauvai-Nilon uit Double Take maar ook 'NYPD') ontmoet en zich kost wat kost wil onthouden van zoveel vrouwelijk schoon... Hopkins stelde ons ook al niet teleur, alhoewel de man natuurlijk al overtuigender rollen had vroeger. Ik bedoel maar The remains of the day, Nixon en Shadowlands, het is toch wel even wat anders (+ het ligt hem beter + is als rol een flink stuk moeilijker) dan een Bad Company... Bad company wordt allicht niet dé (film)zomerhit van 2002, maar zal zeker ook voor niemand een ontgoocheling zijn.