'Backdraft' ontstaat als een afgesloten ruimte heet geworden is en het vuur alle aanwezige zuurstof opgeslorpt heeft.  Er ontstaat zo een vacuüm en als de deur van het vertrek wordt geopend zorgt de binnenkomende lucht voor een spontane, krachtige explosie waarbij degene die in de deuropening staat zijn overlevingskansen rustig mag vergeten.

Dit allemaal als inleidend gegeven, en om zo de mannelijke helft van knus tegen elkaar leunende koppeltjes een kans te geven de titel te verklaren aan de vrouwelijke helft na die vraag reeds een x aantal keren te hebben genegeerd. Centraal in de film staan de twee broers McCaffrey  Stephen (Kurt Russell) en Brian ('Flatliner' William Baldwin). Stephen is de oudste en al jarenlang een risiconemend brandweerluitenant, die met het vuur een haat-liefde verhouding heeft opgebouwd, daarbij flink zijn huwelijk met vrouwtje Helen verwaarlozend. Brian, die 20 jaar geleden zag hoe zijn vader, ook al een brandweerman, omkwam bij een uitslaande brand, wil zich ook in het vak vestigen, maar krijgt af te rekenen met Stephen, die het als zijn taak ziet om zijn jongere broertje een privé-training te geven.

Deze niet zo vlot verlopende broerrelatie is meteen de eerste spil van deze prent. De tweede is de klopjacht op een meedogenloze pyromaan die heel wat terreur zaait in Chicago, daarbij gebruik makend van de nodige 'backdrafts'. Meteen een kolfje naar de hand van Donald Rimgale (een klein glansrolletje van Robert De Niro) die ijverig speurt om de dader te kunnen grijpen.

Cineast Ron Howard, die al lang zijn kunnen heeft bewezen in het wonderlijke filmland, brengt dit gegeven energiek in beeld, en propt de film boordevol sensationele vuurhaarden, waarbij zelfs de fascinerende geluidseffecten een niet te onderschatten rol spelen.  Jammer dan ook dat de menselijke kant van het verhaal heel wat minder geslaagd is, want zelfs op 70 mm ogen de menselijke relaties aan de fletse kant. Scenarist Gregory Wilden (zelf een ex-spuitgast, die eerder al Highlander neerschreef komt niet bijster origineel uit de hoek, en laat te veel losliggend materiaal slingeren, en ook Howard verzuimt het om de eindjes aan elkaar te knopen.  De pathetische finale is zelfs een serieuze tegenvaller.

Maar ondanks alles is deze dure en bombastische prent best een bezoekje waard, temeer daar de visuele zijde heel wat van zijn kracht gaat verliezen op het kleine tv- of videoscherm. Maar voel bij het thuiskomen toch maar eventjes of de deurklink niet warm aanvoelt. Je weet immers maar nooit. En als de vrouwelijke helft  van hierboven dit te lezen krijgt, kan de mannelijke helft alsnog zijn rust vergeten. Misschien kan een belofte om volgende week naar Thelma & Louise te gaan hier redding brengen.