We hebben er echt wel naar uitgekeken, eerlijk waar, het opnieuw bekijken van Alien, een heuse klassieker. Een kwarteeuw geleden, mei 1979 om precies te zijn, werd hij door 20th Century Fox voor het eerst uitgebracht in de bioscoop. We waren toen eigenlijk nog een bakvis die naar de cinema ging en op een dag vrij onwetend koos voor deze sciencefiction film. Los van de enorme uitstraling die de ganse film heeft is er alvast één scène die zelfs vijfentwintig jaar na datum in ons geheugen is achtergebleven, die waarin de Alien zich plots een weg boort door het lichaam van zijn eerste échte slachtoffer. In het Engels noemen ze dit een 'chestburster' wat weeral eens aantoont dat het Engels prachtige grammaticale creaties heeft waar wij in onze taal geen vergelijkbare term kunnen tegenover zetten. Maar wat die specifieke scène betreft, er zijn maar heel weinig zo'n beklijvende filmmomenten als deze in ons filmgeheugen opgeslagen.

Bij deze double disc versie kozen we heel bewust voor de 'Director's Cut' alhoewel het natuurlijk onmogelijk is om met een tussenpauze van vijfentwintig jaar nog de verschillen met de originele versie netjes te gaan opsommen. Regisseur Ridley Scott geeft alvast een korte inleiding bij deze uitvoering en zegt dat er na zoveel jaar wel een aantal dingen zijn waar je niet zo gelukkig (meer) mee bent en die moe(s)ten aangepast worden. Daarenboven zijn er in deze versie ook enkele stukken/scènes bijgekomen. Het resultaat is een versie die qua speelduur nauwelijks verschilt van het origineel uit 1979.

Zeker is dat Alien de tand des tijds meer dan doorstaan heeft. Al vanaf de eerste seconde hangt er een dreigende, onheilspellende sfeer over de film. De manier waarop Scott zijn camera over de lichtjes en gangen van het ruimteschip Nostromo laat glijden zet alvast de toon voor wat één van de beste sciencefictionfilms ooit mag genoemd worden. Alien heeft nog steeds waar we bij films in dit genre naar verlangen maar zelden krijgen: een bijzonder intense sfeer, een beklemmende spanning, een film die nu eens niét voorspelbaar is... Veel bijzondere truken hoefde Scott niet uit te halen om de nagelbijters aan het werk te zetten. Op het moment dat men de ruimte binnenkomt waar Hurt is achtergebleven met het gezicht niet langer bedekt, zorgt het geluid van zijn diepe ademhaling ervoor dat je de spanning kunt snijden en is het doodsbang afwachten wat komen gaat. Andere keren vervult de muziek van Jerry Goldsmith een belangrijke rol. En wie na het zien van Alien iemand kiddy kiddy kiddy... hoort fluisteren krijgt misschien nog koude rillingen. Het was voor Sigourney Weaver de doorbraak, deze film bleek zo belangrijk als de evolutie van haar personage in Alien. Aanvankelijk is ze slechts één van de zeven bemanningsleden maar het buitenaardse ding laat haar als laatste prooi over waardoor ze een flink stuk van de film er helemaal alleen voor staat. Scott vertelt in de extra's dat ze de laatste 17 minuten van de film het zonder enige tekst moet doen. Uitzonderlijk maar heel overtuigend gedaan.

Deze Director's Cut is vanzelfsprekend volledig gerestored en geremastered zoals dat heet. De film werd op verschillende plaatsen digitaal bijgewerkt waardoor de (beeld- en geluids)kwaliteit wat verbeterde dan de versie die na bijna 25 jaar van onder het spreekwoordelijke stof werd gehaald. Ridley Scott zelf beweert dat hij nu de kwaliteit bereikt zoals in 1979, bijna beter zelfs. De extra/nieuwe scènes in de film werden geselecteerd uit de honderd dozen film die plots opdoken in Londen.

De extra's op de dubbel-disc uitvoering van deze film zijn uitgebreid en goed gestructureerd. Op het eerste schijfje kan je de film (her)bekijken met commentaar van cast en crew alhoewel de mensen die zich voorstellen niet overeenkomen met wat op de inlay van deze dvd staat. Het tweede schijfje deelt men in in drie grote groepen: pre-productie, productie en post-productie. Met andere woorden de aanloop/voorbereiding voor de film, het draaien zelf en wat zich na het maken van de prent heeft afgespeeld. In het eerste gedeelte hebben de makers het over het tot stand komen van het filmscenario en heeft men het bij de keuze van de regisseur nog over een reclame-regisseur uit Engeland... Honderden foto's en tekeningen zorgen ervoor dat je een beeld krijgt van de storyboards en tekeningen die werden gemaakt voor duidelijk werd hoe alles er zou gaan uitzien. In dit eerste blokje extra's verneem je ook wie er eigenlijk verantwoordelijk was voor de look van de 'alien', heeft men het over het belangrijke proces van de casting (het zoeken naar de gepaste acteur(s)) en zie je zelf hoe Sigourney Weaver het er van af bracht tijdens haar 'screen test'. Ook nu weer gebruikt men voor regisseur en actrice woorden als 'newcomer' en 'first-timer'. Volledig terechte woordkeuze overigens maar het klinkt wat vreemd in de oren als je weet wat een status Weaver en Scott 25 jaar later hebben bereikt. Want dat is de idee die overheerst in dit eerste luikje. Dat, wat aanvankelijk heel bescheiden en kleinschalig leek, toch een gigantische klepper van een sciencefiction film werd.

In de afdeling Productie steken bijzonder veel foto's, inbegrepen plaatjes behind the scenes, het zijn er werkelijk honderden... Hier heeft men het ook over het ruimteschip en vooral over het tot stand komen van het monster natuurlijk. De makers hebben het over de voorbereiding van de belangrijke Chestburster scène waarbij ook de acteurs aan het woord komen over hun nare en eigenlijk angstaanjagende ervaring. Een opmerking die voor alle extra's opgaat is dat men voor het realiseren van bepaalde scènes (de beweging in het ei dat John Hurt geïnteresseerd bekijkt, het groter laten uitzien van bepaalde sets, de chestburster, enz...) op een heel eenvoudige manier toch het gewenste effect kon bereiken, maar vooral dat men de manier waarop men dit toen deed ook onthult als we even dit woord mogen gebruiken... Logisch dat we deze zaken hier niet gaan verklappen want daarvoor moet je echt wel deze Double Disc versie van 'The director's cut' in huis halen. En dan is er nog een blok post-productie. Hierin zijn onder andere een zevental scènes te zien die de 'director's cut' niet hebben gehaald maar wel werden bijgewerkt onder het kritisch oog van Ridley Scott. Men heeft het ook over de visuele effecten waar men trouwens vertelt dat aanvankelijk werd uitgegaan van de idee dat de Nostromo geel moest zijn (!). Er is ook een interessant stukje  over de manier waarop het publiek reageerde op de film. De eerste vertoning bleek in slechte omstandigheden te hebben plaatsgevonden (problemen met het geluid dat niet tot z'n recht kwam) en zorgde bij sommigen toch voor twijfel. Een volgende visie in Dallas zorgde er voor dat de film insloeg als een bom. Dan O'Bannon die Alien schreef vertelt hoe hij zijn eerste screening van de film heeft ervaren en geeft een eerlijk verslag over de verrassende manier waarop hij op de film reageerde. De extra's zijn dus bijzonder uitgebreid en ook wel vrij compleet. Het gehalte 'Behind the scenes' mag beperkt lijken maar is het eigenlijk niet . Destijds wist men nog niet dat 25 jaar na release-datum er dingen zouden zijn als dvd waarbij wat gefilmd werd door een tweede camera(ploeg) tijdens het draaien als bijzonder waardevol zou worden gezien. Veel foto's, interviews en interessante informatie dus die deze 2 Disc versie van Alien - The Director's Cut echt wel tot een 'must have' maakt.