Vincente Minnelli was nog maar drie jaar (!) toen hij al mee ging op tournee met de Minnelli Brothers Dramatic Tent Show. Na vijf jaar werd die opgedoekt waarna hij net als zijn leeftijdsgenoten terug gewoon student werd,. Tijdens de zomervakanties werkte hij bij een schilder van aanplakborden en al snel bleek dat hij een talent had voor tekenen.

Op 16-jarige leeftijd zei hij de school vaarwel en ging onder leercontract aan de slag bij een fotostudio. Later ging hij werken in de bioscoopzalen van Balaban en Katz in Chicago als assistant stage manager en kostuumontwerper voor de voorprogramma’s, wat in die tijd altijd een live vertoning was.

Korte tijd later ging hij als decor- en kostuumontwerper werken in het New Yorkse Paramount Theater.

In 1932 ontwierp hij zowel de decors als de kostuums voor de operette Du Barry, eigenlijk op vraag van Grace Moore die er de hoofdrol in vertolkte. Hierna werd hij art director voor de Radio City Music Hall in New York.

In 1935 werd Minnelli dan regisseur, aanvankelijk was hij vooral actief op Broadway waar hij instond voor de regie van de musicals At Home Abroad, The Show is On, Ziegfeld Follies en Very Warm for May.

In 1940 werd hij door Arthur Freed gevraagd om bij MGM te gaan werken. Daar kreeg hij gedurende twee jaar een filmtechnische opleiding waarna hij in een eerste fase de muzikale nummers van Judy Garland ging regisseren in Strike Up the Band van Busby Berkeley en Babes on Broadway (1942) van dezelfde regisseur. In een tweede fase ging hij autonoom zijn eigen musicals regisseren.

Minnelli werd een belangrijke pion bij MGM en twee films uit zijn beginperiode groeiden uit tot heuse klassiekers : Meet me In St. Louis en The Pirate. Hij regisseerde ook het drama The Clock, opnieuw met Judy Garland waar hij mee trouwde in 1945. Het jaar daarop werd hun dochter Liza Minnelli geboren, het paar scheidde in 1951.

Hierna stond Minnelli in voor de regie van de ballet-film An American in Paris, The Band Wagon en Gigi. Zijn musicals bruisten van energie en lieten muziek en dans op een bijzondere en vooral harmonische manier samensmelten.

De meeste van MInnelli’s films waren echter géén musicals : zo maakte hij ook komedies, Father of the Bride was één van de gekendste. The Bad and the Beautiful (1952) was dan weer een drama terwijl Lust for Life een uitgebreide en bijzonder volledige biografische film was rond de figuur van Vincent van Gogh.

In de jaren ’60 werd de kwaliteit van zijn filmprojecten wat minder stabiel.

Vincent Minnelli schreef ook een boek met zijn eigen memoires onder de titel I Remember It Well, uitgebracht in 1974.