Toen het gezin van Steve McQueen uit elkaar viel, zijn vader verliet hem toen hij nog een baby was, leek hij gedoemd om in de jeugddelinquentie terecht te komen. Hij verbleef een tijd in Boys Republic, een tuchtschool in Chino Californië maar bracht een deel van zijn tienerjaren ook door in een jeugdgevangenis. Hij werkte een tijd als houthakker, klantenlokker op de kermis en strandjutter maar, vastbesloten om zijn leven op een aantal vlakken weer op de rails te krijgen, sloot zich in 1947 aan bij de marine. De bedoeling was dat dit hem enige vorm van discipline bijbracht maar hij liep al snel tegen een AWOL aan (AWOL staat voor absent without leave but without intent to desert, een onwettige afwezigheid dus zonder de intentie om te deserteren). Resultaat: hij werd opnieuw opgesloten, deze keer voor 41 dagen. Hij verliet de marine in 1950 en probeerde op verschillende manieren geld te verdienen; als barman, verkoper, dokwerker en tv-hersteller.

Hierna trok hij naar Greenwich Village en deed er in 1952, na een opleiding aan het Neighborhood Playhouse in New York, zijn eerste acteerervaring op. Hij volgde acteerlessen bij Uta Hagen en Herbert Berghof waardoor hij een stevige basis had om zich aan te sluiten bij de prestigieuze Actor’s Studio. Hij verving Ben Gazzara in het Broadway-stuk A Hatful of Rain, er volgden ook wat kleine rollen in televisiefilms, maar het was dank zij de rol van premiejager in de tv-serie Wanted: Dead or Alive die liep van 1958 tot 1960, dat hij echt bekend werd. Zijn rol in The Magnificent Seven (1960) waar hij op vlak van screen time in concurrentie ging met Yul Brynner, maakte van hem op slag een wereldster én een sekssymbool.

Maar dat betekende niet dat de scherpe kantjes uit zijn jeugdjaren weg waren. Steve McQueen werd door velen, ook dan nog, omschreven als een rebel. Hij was geobsedeerd door raceauto’s (hij verleende zijn medewerking aan een documentaire rond zijn grote passie motorsport, gemaakt door Bruce Brown) en was meestal bijzonder ontevreden over de scenario’s die hem werden aangeboden.

Steve McQueen was tijdens de jaren ’60 en ’70 één van de best betaalde acteurs in Hollywood, kortom een ‘leading man’. Meestal was hij te zien als een stevige, stoere, sexy en vastberaden man. Denk maar aan zijn rol in The Great Escape, inbegrepen de poging om aan de Nazi’s te ontsnappen met een motorfiets. Nog meer achtervolggeweld was er in Bullet (1968), één van de meest succesvolle films uit zijn carrière waar hij in een auto meermaals airborne ging tegen de achtergrond van de zo kenmerkende stratenstructuur van San Francisco. Steve McQueen deed overigens in zijn films de meeste van zijn stunts zelf.

Op 2 november 1956 trouwde hij met actrice Neile Adams, het paar kreeg twee kinderen, Terry die nog voor ze veertig was overleed aan een leverfalen en Chad(wick) (°28/12/1960) die acteur werd. Het koppel ging uit elkaar in 1972. Neile Adams omschreef in haar memoires My Husband, My Friend (1986) haar ex-man als een onzekere, treiterende en zelf destructieve man met een bijzonder gewelddadig karakter.
Eén jaar na de echtscheiding, op 13 juli 1973, hertrouwde McQueen met Ali McGraw. De twee waren in 1972 nog voor ze trouwden, samen te zien in de actiefilm The Getaway die in de jaren ’90 een remake kreeg met Kim Basinger en Alec Baldwin. Maar ook dat huwelijk hield maar vijf jaar stand. Op 16 januari 1980 trouwde hij dan nog eens, model Barbara Minty werd zijn derde echtgenote.

In 1981 werd zijn biografie uitgebracht onder de titel Steve McQueen, The Legend Of A Rebel Superstar, geschreven door Malachy McCoy. Penina Spiegel publiceerde er in 1987 nog één onder de titel McQueen: The Untold Story Of A Bad Boy In Hollywood.

In 1979 kreeg Steve McQueen de diagnose van kanker. Hij gaf zich niet zomaar gewonnen en streed dapper tegen de ziekte maar hij verloor het gevecht met de ziekte en overleed al op 50-jarige leeftijd. Hij werd na een kanker-operatie immers getroffen door een hartaanval. Vast staat dat McQueen stierf in de Clinica de Santa Rosa in Juarez, Mexico. Volgens één bron zou hij gestorven zijn aan AIDS. Die ziekte zou een gevolg kunnen zijn van het losbandig leven dat hij leidde, iets waar Robert Mitchum ooit melding van maakte (zie quotes).