Shirley Booth maakte haar toneeldebuut op 12-jarige leeftijd, zij het onder een andere naam (Thelma Booth), in het stuk Mother Carey’s Chickens. Ze bleef actief in het amateurtoneel tot ze als 16-jarige een betaalde rol kreeg in The Cat and the Canary in Hartford, Connecticutt. Haar professionele Broadway-debuut maakte ze in 1925 in een bijrol in Hell’s Bells waar ook Humphrey Bogart als nieuwkomer te zien was.

Tien jaar later werd ze gecast in haar eerste, echt belangrijke Broadway-rol in het stuk Three Men on a Horse, gevolgd door een hoofdrol in My Sister Eileen.

Booth was aanvankelijk heel succesvol op vlak van radio (Duffy’s Tavern) en toneel toen ze in 1950 als Lola Delaney te zien was in de toneelversie van Come Back, Little Sheba en er een Tony Award en een New York Critics Drama Award voor kreeg. Het was dan ook niet meer dan logisch dat zij diezelfde rol later zou vertolken in de filmversie.

Mocht er een lijstje gemaakt worden met Oscarwinnaressen met maar een beperkte filmografie dan zou Shirley Booth er zeker in vermeld staan. Voor haar rol in Come Back, Little Sheba kreeg ze een Oscar maar het lijstje met films waarin ze te zien was is wel heel erg kort. Straf als je weet dat ze op het Filmfestival van Cannes nog vermeld werd als de beste actrice ter wereld toen ze de acteerprijs kreeg. Haar rol werd ook nog bekroond met de New York Film Critics Award.

Een andere rol die het vermelden waard is, is die van Dolly Levy in The Matchmaker waarop later de filmmusical Hello Dolly ! was gebaseerd. Ze was soms ook te zien op televisie waar vooral haar rol als de dienstmeid Hazel in de gelijknamige tv-serie die te zien was van 1961 tot 1965 belangrijk was en niet in het minst omwille van de meer dan 30 prijzen die ze hiervoor kreeg, inbegrepen een Emmy in 1962 en 1963.

The Smugglers (1968) en A Touch of Grace (1973) waren dan weer twee televisiefilms waarin ze te zien was.