Michael Redgrave studeerde aan het Clifton College in Bristol en het Magdalene College in Cambridge waar hij ook al teksten schreef voor het universiteitsmagazine. Verrassend is het niet dat de gewezen journalist én docent moderne talen aan de Cranleigh School in Surrey vanaf 1934 te zien was in toneelstukken van het Liverpool Playhouse. Iedereen ten huize Redgrave was immers op één of andere manier verbonden met acteren. Zijn Britse vader George Ellsworthy 'Roy' Redgrave (1872-1922) bijvoorbeeld was ook al te zien in een aantal Australische, stille films.

Op 18 juli 1935 trouwde Michael in de Royal Naval Chapel in Dartmouth met actrice Rachel Kempson waarna de traditie binnen de familie werd verdergezet: zoon Corin en dochters Lynn en Vanessa Redgrave zochten en vonden hun weg in het acteren, zowel op vlak van toneel als van film.

In 1936 sloot hij zich aan bij het prestigieuze Old Vic theater in Londen waar hij drie Engelse Pond per week verdiende. Hij was datzelfde jaar ook nog te zien in een kleine rol als legerkapitein in The Secret Agent van Alfred Hitchcock. Die zag dat het goed was en trakteerde Redgrave op de hoofdrol in The Lady Vanishes.

In de periode die hier op volgde verdeelde Redgrave zijn tijd tussen toneel én film. Het toneelwerk slorpte het meeste tijd op want hij produceerde en regisseerde niet alleen toneelstukken, hij schreef soms ook het scenario, zoals bij The Seventh Man en Circus Boy, twee stukken uit 1935. Maar hij was ook auteur van het draaiboek voor het stuk The Aspern Papers (1959), gebaseerd op de novelle van Henry James. Ook nog door hem geschreven: de autobiografieën Mask or Face: Reflections in the Actor’s Mirror (1958) en In My Mind’s Eye (1983).

En toch was zijn filmwerk niet minderwaardig. Zo had zijn rol van buikspreker in Dead of Night waarin de pop de controle overneemt zeker zijn belang. Hij was ook even actief in Hollywood wat hem in ’48 een Oscarnominatie voor Beste acteur in Mourning Becomes Electra, een verfilming van het toneelstuk van Eugene O'Neill, opleverde.
Zeker ook nog te vermelden: zijn rol van Jack Worthing in de komedie The Importance of Being Earnest. Voor zijn rol als leraar in The Browning Version kreeg Michael Redgrave op het Filmfestival van Cannes de Prijs voor Beste acteur.

Michael Redgrave waarvan werd gezegd dat hij biseksueel was, kende het hoogtepunt van zijn carrière eind de jaren ’40, begin de jaren ’50. In juni 1941 werd hij opgeroepen voor het leger maar hij werd één jaar later ontslagen om medische redenen, iets wat wel goed uitkwam voor zijn carrière eigenlijk. Eind de jaren ’50 was hij enkel nog te zien in bijrolletjes. Alhoewel zijn rol van bezorger in The Go-Between nog maar eens zijn kunnen als acteur onderstreepte. Kort hierna zette hij een punt achter zijn carrière. Dat hij op dat ogenblik al enige tijd leed aan de Ziekte van Parkinson had hier ongetwijfeld iets mee te maken. Die aandoening weerhield er hem niet van om te acteren. Voor de autobiografische film A Voyage Round My Father voorzag men hem zelfs van een oortje en een microfoontje zodat hij de tekst via deze weg kreeg ingefluisterd. Dit werkte een tijd prima, tot de frequentie waarop de communicatie werd gevoerd op een dag werd gestoord door een taxibedrijf dat tarieven uitwisselde met chauffeurs op de baan...

In 1956 werd zijn biografie uitgebracht onder de titel Michael Redgrave, Actor, geschreven door Richard Findlater. In 1958 verscheen ook nog een autobiografie, getiteld Mask or Face: Reflections tot the Actor’s Mirror. In 1983 verscheen er nog een autobiografie van hem onder de titel In My Mind's, I. Michael Redgrave schreef ook drie boeken: The Actor's Ways and Means (1955), Mask or Face (1958) en The Mountebank Tale (1959).

In 1959 werd hij tot ridder geslagen.