Gabriel Figueroa volgde een opleiding design én viool aan het Conservatorio Nacional maar verloor zijn beide ouders al op jonge leeftijd. Hierdoor moest hij noodgedwongen werk zoeken maar slaagde er toch in om zich in zijn beschikbare tijd nog verder bezig te houden met schilderen en fotografie.

In 1932 had hij voor het eerst contact met een filmstudio, in 1935 trok hij naar Hollywood. Daar kon hij zich als assistent van Gregg Toland heel intensief gaan bezighouden met filmfotografie. Het jaar daarop keerde hij echter al terug naar Mexico waar hij zijn carrière als cameraman op een wel heel productieve manier wist verder te zetten, vrij snel stonden er meer dan 100 films op de teller (!).
Zo stond hij achter de camera voor enkele films van Emilio Fernandez waaronder Maria Candelaria (1943) en Maclovia (1948). Hij bleek ook van grote waarde voor de Mexicaanse films van Luis Bunuel waarbij hij op briljante wijze zijn thuisland Mexico in beeld wist te brengen.

Gabriel Figueroa die voor heel wat films een internationale filmprijs kreeg, was bij het filmen bijzonder onderlegd in de gebruikte lichtschakering, ook wel clair-obscur techniek genoemd, wat hem in de jaren ’40 en ’50 tot een fel gegeerde DOP maakte.