Elizabeth Hartman studeerde aan de Carnegie Tech. Fragile. De roodharige actrice was zowel op de toneelplanken als op het grote scherm/in films te zien, meestal in gevoelige rollen. Voor haar eerste, die van een blinde vrouw in A Patch of Blue (1965) werd ze zowaar genomineerd voor een Academy Award. Het zorgde er voor dat ze hierna te zien was in een aantal grote films. De verwachtingen waren dus van bij de start zeer hoog maar eigenlijk werden die nooit volledig ingelost. Toen Hartman zich realiseerde dat haar carrière niet echt van de grond kwam, trok ze zich terug als een kluizenaar in haar appartement in Manhattan om uiteindelijk ambulant behandeld te worden in een psychiatrisch ziekenhuis in Pittsburgh.
Ze overleed al op 45-jarige leeftijd (!) na een val van de vijfde verdieping waar haar appartement was gevestigd. Alles wees op zelfmoord.