Mann deed na zijn studies aan de Yale School of Drama zijn eerste acteerervaring op in toneelstukken. In 1949 ging Delbert Man die ook een tijd werkte als schoenenverkoper en piloot van een bommenwerper (!) aan de slag als assistent-regisseur voor televisie. Hij kreeg snel een bevordering en tussen 1950 en 1955 regisseerde hij meer dan 100 stukken. Nadat hij een tijd instond voor de regie van televisiedrama’s leek een overstap naar langspeelfilms een logische stap, iets wat filmmakers Sidney Lumet en Martin Ritt hem al hadden voorgedaan.

Marty werd zijn langspeelfilmregiedebuut en wat voor één : Mann won naast de Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes ook een Academy Award/Oscar voor de langspeelfilm waar hij eerder al aan had meegewerkt voor televisie. The Bachelor Party was ook al een film die na zijn televisiesucces een langspeelfilmversie kreeg in de bioscoop onder zijn regie. The Dark at the Top of the Stairs bracht intrafamiliaal geweld onder de aandacht.

In de jaren ’60 hield Mann er een meer dynamische stijl van filmen op na en koos eerder voor romantische komedies en avonturenfilms.

Van eind de jaren ’60 tot begin de jaren ’80 regisseerde hij heel wat televisiefilms zoals de remakes van klassiekers als Heidi (1968), David Copperfield (1970), Jane Eyre (1971), The Man Without a Country (1973) en All Quiet on the Western Front (1980). Vooral die laatste werd een opmerkelijke flop.